Το Trust me I am a photographer, απευθύνεται σε νέους φωτογράφους, όπως o Γιώργος Τσίλης, δίνοντας την ευκαιρία σε ανθρώπους που αγαπούν τη φωτογραφία να προβάλουν τη δουλειά τους.
Πότε και με ποιά αφορμή ξεκίνησε η φωτογραφική σου διαδρομή;
Η φωτογραφία υπήρχε στη ζωή μου από τα νεανικά μου χρόνια. Συνειδητοποίησα όμως τη γοητεία που ασκούσε πάνω μου όταν το 2007 παρακολούθησα το σεμινάριο καλλιτεχνικής φωτογραφίας του Φωτογραφικού Ομίλου Καβάλας με εισηγητή τον Γιώργο Χάσπαρη. Στα επόμενα χρόνια μελέτησα περί φωτογραφικής τέχνης και παρακολούθησα σεμινάρια με τον Πλάτωνα Ριβέλλη. Ως ενεργό μέλος του Φωτογραφικού Ομίλου Καβάλας από το 2007 έως σήμερα έχω λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και συμμετέχω στις φωτογραφικές δράσεις του Ομίλου.
Τι σε εμπνέει για να φωτογραφήσεις;
Με συναρπάζει και με ικανοποιεί η απλότητα της φωτογραφικής διαδικασίας που με οδηγεί, όμως, στην συγκίνηση της ανέφικτης «μεγάλης» φωτογραφίας. Δεν επιθυμώ να περιγράψω αυτά που βλέπω γύρω μου αλλά να «μιλήσω» για την σχέση μου με όλα αυτά.
Τι σημαίνει για σένα φωτογραφία;
Ένα ταξίδι χωρίς προορισμό με συνοδοιπόρους το φως και την ψυχή.
Έχεις επιλέξει κάποιο συγκεκριμένο είδος φωτογραφίας που θα θελες να ακολουθήσεις;
Πιστεύω πως με βάση το προσωπικό μας κριτήριο μια θεματική ταξινόμηση αρκεί για να τακτοποιήσουμε απλώς το αρχείο μας και να συνεννοούμαστε μεταξύ μας. Κατά την γνώμη μου δεν υπάρχουν κατηγορίες φωτογραφιών παρά μόνο για τους αποδέκτες του έργου. Οι φωτογράφοι είναι περίεργα ανθρώπινα όντα που κάποια στιγμή θέλουν να εκφραστούν. Όταν κάνουν ,όμως, εσωτερική και όχι ωραία φωτογραφία δεν μπορούν να την κατηγοριοποιήσουν.
Πώς επεμβαίνεις και πώς επεξεργάζεσαι τη φωτογραφία σου για να φτάσεις στο τελικό αποτέλεσμα;
Έπειτα από το «κλικ» ελάχιστα με απασχολεί η επεξεργασία, που εξαντλείται με μικρο-επεμβάσεις στην αντίθεση, την περικοπή και την μετατροπή από έγχρωμη σε ασπρόμαυρη. Προτιμώ να αφιερώνω χρόνο κατά τη λήψη της φωτογραφίας και όχι στην επεξεργασία της.
Ποιος φωτογράφος θεωρείς πως σε έχει επηρεάσει;
Μελετώντας μεγάλους φωτογράφους- Έλληνες και ξένους- δέχεσαι επιρροές απ’ όλους. Όταν ήρθα, όμως, σε επαφή με τις ατμοσφαιρικές φωτογραφίες του Edward Dimsdale και με τις προκλητικά απλές φωτογραφίες του Bernard Plossu άλλαξε η φωτογραφική μου ματιά.
Αν σου δινόταν η ευκαιρία να συναντήσεις τον αγαπημένο σου φωτογράφο, ποιο θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα τον ρωτούσες;
Πώς καταφέρνει με τόσο, φαινομενικά, απλά κάδρα να φτιάχνει εικόνες που αφηγούνται τόσα πολλά.
Νομίζεις πως λείπει κάτι αυτή τη στιγμή από τα φωτογραφικά δρώμενα στη χώρα μας για έναν νέο φωτογράφο κι αν ποιο θα ήταν αυτό;
Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι φωτογράφοι με εξαιρετικό φωτογραφικό έργο που εκτείνεται και εκτός της χώρας μας. Θαρρώ πως πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα στην καλλιτεχνική μας παιδεία ώστε να πάψουμε να θεωρούμε «εύκολη» τέχνη τη φωτογραφία, να την αντιμετωπίσουμε με περισσή σοβαρότητα και με τον σεβασμό που της αξίζει. Σαφώς και πραγματοποιούνται πολλά σεμινάρια από καταξιωμένους δασκάλους, διοργανώνονται εκθέσεις και workshops τα οποία όμως χρειάζονται και την ανάλογη στήριξη.
Αναφερόμενος στην πόλη μου θα επισημάνω το πρόβλημα της έλλειψης εκθεσιακών χώρων κατάλληλων για τη φωτογραφία.
Trust George @ https://www.facebook.com/tsilis.george & https://www.instagram.com/tsilis_phos/
https://www.ifocus.gr/magazine/fotografika-portfolios-synenteykseis/1000-giorgostsilis#sigProIddc822f6b68