Το όνομα Anton Corbijn είναι ιδιαιτέρα γνωστό στον κύκλο της φωτογραφίας αλλά και της μουσικής βιομηχανίας.Τα τελευταία 40 χρόνια έχει φωτογραφίσει εκατοντάδες διάσημους, με τη λίστα να περιλαμβάνει ονόματα όπως Rolling Stones και U2, έως Bjork και Pavarotti.

Το όνομα Anton Corbijn είναι ιδιαιτέρα γνωστό στον κύκλο της φωτογραφίας αλλά και της μουσικής βιομηχανίας, μιας και ο Ολλανδός γεννηθείς το 1955 είναι ένας φωτογράφος ο οποίος υπηρέτησε και τα δύο αυτά μέσα, με τέτοια συνέπεια, που αποτελεί πλεόν έναν ζωντανό θρύλο. Τα τελευταία 40 χρόνια έχει φωτογραφίσει εκατοντάδες διάσημους, με τη λίστα να περιλαμβάνει ονόματα όπως Rolling Stones και U2, έως Bjork και Pavarotti.

O Corbijn ανακάλυψε τη φωτογραφία σε ηλικία 17 ετών, όταν προσπάθησε να τραβήξει φωτογραφίες με τη φωτογραφική μηχανή του πατέρα του, σε ένα καφέ που είχε έναν μουσικό live στην περιοχή Groningen, το 1975. Έχοντας δημοσιεύσει αυτές τις φωτογραφίες σε έντυπο, ο Corbijn ανακάλυψε ένα καινούριο δρόμο να του ανοίγεται. Πάντα ήξερε ότι ήθελε να κάνει κάτι που να έχει σχέση με τη μουσική και ξαφνικα ανακάλυψε ότι το μέσον θα ήταν η φωτογραφία, σε μια στιγμή επιφώτισης όπως την χαρακτηρίζει ο ίδιος που θα του άλλαζε για πάντα την πορεία της ζωής του.

Tom Waits

Εχοντας βρεί πλέον το πάθος του, μετακόμισε στο Λόνδινο το 1979, όπου ξεκίνησε σαν φωτογράφος μουσικών για το NME. Είχε την ευκαιρία λόγο θέσης, να γνωρίσει δεκάδες μουσικούς, αλλά να συνεργαστεί στενά με τους U2 και Depeche Mode που τότε έκαναν το ξεκίνημα της καριέρας τους. Μία μακροχρόνια συνεργασία, που τον κατέστησε creative director και για τις δύο μπάντες, μία θέση που τη διατηρεί ακόμα.

U2 The Joshua Tree Cover

Ο Corbijn έχτισε ένα προσωπικό στύλ, βασισμένο σε ασπρόμαυρες λήψεις που προσπαθούσε να τις χτίσει σε ένα μελαγχολικό και αντι-γκλάμορους ύφος, όσον αφορά στην αισθητική. Στις λήψεις του συνήθιζε να βάζει θόλωμα και κούνημα θεωρώντας ότι το απόλυτο sharp στη φωτογραφία είναι υπερτιμημένο. Παρόλο που είχε ιδιαίτερα σταθερά χέρια για φωτογράφος, κάτι που συχνά περηφανευόταν αστειευόμενος και το δικαιολογούσε στο ότι δεν έπινε καφέ και δεν κάπνιζε, ήταν σταθερός στην τεχνική του προτίμηση να τραβάει με χαμηλή ταχύτητα, για να επιτυγχάνει την αποτύπωση της κίνησης στην εικόνα. Θεωρούσε όλες τις ατέλειες που βγαίνανε σε μια λήψη, ανθρώπινες και φυσικές, και δεν προσπαθούσε να τις λύσει επαναλαμβάνοντας τη λήψη.

«Νιώθω ότι η ατέλεια είναι πιο κοντά στο πως είναι η ζωή από ότι στην τελειότητα»

Luciano Pavarotti

Στα 60 του πλέον ακόμα νιώθει άβολα στο να μιλάει για τον εαυτό του και παρά την επιτυχία του, διακρίνεται από μια έμφυτη σεμνότητα. Πιστέυει ότι το μυστικό της ικανότητάς του οφείλεται στο γεγόνος της οικειότητας που έχτιζε με τα πρόσωπα που φωτογράφιζε και ότι τα έβλεπε πέρα από τα φώτα της διασημότητας.

«Πολλές φορές φωτογραφίζω διάσημους, αλλά γενικώς φωτογραφίζω καλλιτέχνες που με ενδιαφέρουν προσωπικά. Κάποιοι από αυτούς τυχαίνει να είναι διάσημοι, αλλά δεν είναι αυτό που με τραβάει»

 Rollins - Gore - Harvey - Davis

Η οικειότητα μαζί με την ατέλεια, είναι τα δύο στοιχεία που προσπαθούσε να εμπλουτίσει το φωτογραφικό του στυλ από νωρίς, με σκόπο να βγεί το ανθρώπινο στοιχείο μέσα από τα διάσημα θέματά του. Σύχνα, έστεινε σκηνικά και άφηνε τα πρόσωπα ελεύθερα να κινούνται και να στήνονται όπως θέλουν, με σκόπο να βγάλουν το αυθεντικό, το γνήσιο της φυσικότητας.

Βλέποντας τις φωτογραφίες του μέτα από τόσα χρόνια λήψεων, θεωρεί ο ίδιος, ότι με το πέρας του χρόνου οι φωτογραφίες ξεπερνούν το διάσημο περιεχόμενό τους και δημιουργούν μία δικιά τους οντότητα.

Και κάπου έκει κοντά ίσως βρίσκεται και η δική του δημιουργική αλήθεια. Έχοντας υπηρετήσει τόσο πιστά τη μουσική βιομηχανία είναι εμφανές ότι έπαιξε με τους κανόνες της, και ίσως γι΄ αυτό να βγήκε και τόσο πετυχημένος ύστερα από όλη αυτή τη διαδικασία. Όπως εμφανές είναι και η αμφιταλάντευση στην προσπάθειά του, είτε επιτηδευμένη από το σκοπό του να πετύχει ή είτε και απλα έμφυτη χωρίς να έχει όμως πραγματικά σημασία, να δώσει μια καλλιτεχνική χροιά στις λήψεις του. Παίζοντας συχνά με τα όρια στους κανόνες που προσδιόριζε και υποδείκνυε η τέχνη που εμπορικά υπηρετούσε, πάντα όμως με μια επαγγελματική προσοχή να μη τους παραβεί.

Anton Corbijn

Ο Anton Corbijn έχει δημοσιεύσει 18 βιβλία και έχει σκηνοθετήσει 80 μουσικά βίντεο, μερικά μπορείτε να δείτε εδώ.

Επίσης, έχει σκηνοθετήσει 4 κινηματογραφικά φιλμ, με αυτό που να ξεχωρίζει φυσικά είναι το Control (2007) ένα φίλμ γύρω από τη ζώη του Ian Curtis τραγουδιστή των Joy Division.

Περισσότερα http://antoncorbijn.com

__________________________________________________________________________

Κείμενο: Τόλης Χατζηγνατίου

The Soundtrack for writing this: U2 - One (Anton Corbjin Version)