H Χόλη Ρόμπερτς γεννήθηκε στο Μπόλντερ του Κολοράντο και ζει στο Νέο Μεξικό. Σπούδασε ζωγραφική στο Βellas Artes, στο Πανεπιστήμιο του Nέου Μεξικού και στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Μια σειρά από τις πρώτες της εργασίες σχετίζονται με την περίοδο της ζωής της στον Ινδιάνικο καταυλισμό Ζούνι, όπου ο σύζυγός της εργαζόταν ως γιατρός.
Εκεί πρωτάρχισε να ζωγραφίζει πάνω σε φωτογραφίες που είχε τραβήξει τον άντρα της, τα παιδιά της, τα ζώα και τους φίλους της, δημιουργώντας ‘’ψυχολογικά δράματα ‘’ που αντιμετώπιζαν την αγωνία, τη χαρά, τις προκλήσεις και την πολυπλοκότητα της καθημερινής ζωής.
"Δουλεύω διαισθητικά", συνήθιζε να λέει "ζωγραφίζω μια αφηρημένη εικόνα πριν από την εφαρμογή κομματιών από φωτογραφίες στην επιφάνεια του''.
Αυτό που προσπαθώ να δημιουργώ είναι ένας πίνακας που να μπορεί να σταθεί μόνος του, αλλά παράλληλα δεν θα κυριαρχεί στο κολάζ των φωτογραφιών που θα ακολουθεί επάνω του.
Μόλις αρχίσω να διαμορφώνω την ιστορία (φτιαγμένη κυρίως από τις δικές μου φωτογραφίες), επιτρέπω στις φωτογραφίες που επέλεξα να ενημερώσουν την εικόνα, ξεκινώ με μια αόριστη μόνο ιδέα για το τι είναι αυτό που προσπαθώ να χτίσω.
Το κολάζ λειτουργεί καλύτερα όταν οι κομματιασμένες φωτογραφίες αποτελούν κάτι που τελικά δεν υπάρχει στην κυριολεξία, δημιουργώντας έτσι μια μεταφορική ή ποιητική σύνδεση, είτε μέσω του θέματος ή της υφής.
Η τεχνική της Holly Roberts από τα μέσα της δεκαετίας του 80 έως το 2003 ήταν να δημιουργεί τις δικές της ασπρόμαυρες φωτογραφίες, να τις κόβει και να τις κολλάει σε μια επιφάνεια και στη συνέχεια να τις ζωγραφίσει απευθείας με χρώματα.
Αυτό δημιουργεί ένα θαυμαστό συνδυασμό του κόσμου των ζωγραφισμένων στοιχείων με την περιστασιακή αποκάλυψη της φωτογραφίας.Αυτή η διαδικασία και το στυλ την βοήθησαν να κερδίσει ευρεία αναγνώρισή, κυρίως στον φωτογραφικό κόσμο, "δεν σκέφτηκα καν τον εαυτό μου ως φωτογράφο μέχρι που άρχισα να παίρνω όλα αυτά τα βραβεία στη φωτογραφία.Υποθέτω ότι ο κόσμος των φωτογράφων σκέφτηκε ότι ήμουν καλή επειδή ήμουν τόσο καταχρηστική με τη φωτογραφία''
«Οι μεγάλες ανησυχίες στη ζωή μου βρίσκονται στον πυρήνα του έργου μου: η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, η πνευματική έννοια σε έναν κόσμο πολωμένων και εξτρεμιστικών θρησκειών, το στρες και ο φόβος των γηρατειών, οι καθημερινοί φόβοι και οι ανησυχίες του να είσαι ζωντανός στον κόσμο του σήμερα. Τα κολάζ αυτά μου επιτρέπουν να συνεχίσω να κάνω αυτό που έκανα πάντα με την τέχνη μου: την επεξεργασία του κόσμου μέσα από τα μάτια και τα χέρια μου
Είμαι σε θέση να κάνω μεγαλύτερη την αίσθηση της σύγχυσης και της ομορφιάς του κόσμου γύρω μου».
Το περιεχόμενο των εικόνων της Holly Roberts προέρχεται από δύο πηγές έμπνευσης. Η πρώτη είναι η βιωματική εμπειρία από την ζωή της στις νοτιοδυτικές περιοχές της Αμερικής, από την προσκόλληση όχι μόνο στα χρώματα του τοπίου και στον υπαίθριο τρόπο ζωής, αλλά και στην παντού παρούσα επιρροή των αυτόχθονων Αμερικάνων, μεξικανών και ισπανόφωνων λαών της περιοχής. Η δεύτερη πηγή, η οποία πλησιάζει περισσότερο στο νόημα του έργου της, είναι η ενοποίηση των ανθρώπινων συναισθημάτων, της πολιτιστικής ιστορίας και των διαπροσωπικών σχέσεων.
Το πορτρέτο μιας μητέρας και ενός παιδιού μπορεί να γίνει ένα κομμάτι για την αμφισημία του αισθήματος – του να είσαι μητέρα, σύζυγος και καλλιτέχνης και των ευθυνών που καθορίζουν αυτούς τους ρόλους. Αυτή η αίσθηση της σύγκρουσης μπορεί να παρατηρηθεί στο μικρό παιδί με τον λύκο, στο οποίο το πρόσωπο της κόρης της εμφανίζεται μέσα στο σώμα ενός λύκου με σάλιο. Οι ερωτήσεις αφθονούν. Την έχει καταπιεί ο λύκος, την προστατεύει ή έχει τη σκληρή ιδιοσυγκρασία ενός λύκου μέσα της;
Tα ερωτήματα βρίσκονται στον πυρήνα του έργου της Ρόμπερτς, επιτρέποντας στον θεατή να ανταλλάξει την προσωπική ταυτότητα του θέματος με ένα αρχέτυπο, όπου όλοι μπορούμε να κατοικούμε. Μέσα από το σταθερό και διεισδυτικό βλέμμα της, την βάναυση ειλικρίνεια και τη θυμωμένη σκληρότητα, η Χόλι Ρόμπερτς μας προτρέπει να κοιτάξουμε μέσα μας για να ανακαλύψουμε τους δικούς μας φόβους και αλήθειες.
Τα έργα της υπάρχουν σε συλλογές και μουσεία σε όλες τις Η.Π.Α.