Ο Luiz Braga (γεν.1956) είναι ένας οπτικός ποιητής. Αδιαμφισβήτητα μία μορφή της σύγχρονης βραζιλιάνικης φωτογραφίας, ο λεγόμενος «φωτογράφος του Αμαζονίου», προσεγγίζει την φωτογραφία ως μία φανταστική γλώσσα, στην οποία τα όρια μυθοπλασίας και πραγματικότητας συχνά έρχονται πολύ κοντά. Ο ίδιος άλλωστε βλέπει το εαυτό του σαν δημιουργό «οπτικών μύθων». Αναπτύσσει το έργο του σαν ένα ημερολόγιο του τοπίου του Αμαζονίου και της καθημερινής ζωής, εστιάζοντας στη φύση, την αρχιτεκτονική και τον άνθρωπο. Η χρήση του έντονου ισημερινού φωτός από τον Braga και τα έντονα χρώματα που χρησιμοποιεί στη φωτογραφία του, των λιμανιών, των πάρκων, των μπαρ και των αστικών προαστίων, διαφοροποιούν το έργο του από τις ντοκουμενταρίστικες και ρομαντικές τροπικές εικόνες που συχνά συνδέονται με τον Αμαζόνιο.
Οι επιρροές του ως παιδιού και εφήβου ήταν τα βιβλία που συνέλεγε ο πατέρας του για τα μεγάλα μουσεία του κόσμου και έτσι οι πρώτες του καλλιτεχνικές επιρροές ήταν τα έργα των Ρέμπραντ, Ντεγκά, Ρενουάρ και Μονέ, παρά έργα φωτογράφων, αν και ήδη είχε αρχίσει να φωτογραφίζει. Αργότερα, όπως διηγείται ο ίδιος, επειδή οι Βραζιλιάνοι ήταν ακόμα πολιτισμικά αποικιοκρατημένοι, πιο εύκολο ήταν να έρθει κάποιος σε επαφή με τα έργα των Bresson, Doisneau, Stieglitz και άλλων, πολύ πιο δύσκολα με έργα Βραζιλιάνων φωτογράφων. Σπούδασε αρχιτεκτονική, αλλά ήδη ήξερε ότι η φωτογραφία ήταν αυτή που αντηχούσε βαθιά μέσα του. Έτσι τα μαθήματα που τον γοήτευσαν ήταν αυτά που συνδέονταν με τις καλές τέχνες. Αισθητική, σχέδιο, σύνθεση και ζωγραφική, στοιχεία τους που είναι φανερά στο μετέπειτα φωτογραφικό έργο του.
Ο Luiz Braga ήταν η επίσημη συμμετοχή της Βραζιλίας στην Μπιενάλε της Βενετίας το 2009 και μέχρι σήμερα έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία.
Όταν με ρωτούν "πού είναι αυτό;" αισθάνομαι ότι θέλω να απαντήσω ότι "είναι μέσα σε μία φωτογραφία του Luiz Braga".