Αν ρωτούσαμε ποιόν θεωρούν ως τον σημαντικότερο φωτογράφο στην ιστορία της Φωτογραφίας, οι περισσότεροι θα απαντούσαν σίγουρα τον Kertesz (1894-1985).
Στο έργο του, από τα νεανικά χρόνια της Βουδαπέστης και μετέπειτα στις περιόδους του Παρισιού και της Νέας Υόρκης, μέσα από αξιοθαύμαστες συνθέσεις υψηλής γεωμετρικής ισορροπίας, εξυψώνονται οι ασήμαντες λεπτομέρειες του κόσμου που μας περιβάλλει, σε ένα είδος ποιητικής μετουσίωσης.
Μετά τον θάνατο της αγαπημένης του Elizabeth και στην αρκετά προχωρημένη ηλικία των 85 ετών, ο Kertesz βρίσκει παρηγοριά σε μια Polaroid SX70, με την οποία, χρησιμοποιώντας μικρά γυάλινα διακοσμητικά αντικείμενα και τοποθετώντας τα συνήθως στο περβάζι του παραθύρου του με φόντο τον ουρανό ή την πόλη της Νέας Υόρκης, κάνει φωτογραφίες που διατηρούν ζωντανή την ανάμνησή της, δείχνοντάς τους σαν να εξακολουθούν να είναι ακόμα μαζί. Στις φωτογραφίες αυτές (που σίγουρα δεν ανήκουν στις κορυφαίες του), πέρα από την αγάπη του για την Elizabeth, φαίνεται η μεγάλη του αγάπη για την Φωτογραφία, η ευρηματικότητα και η ευφυία της ματιάς του, η συνέχιση της χαράς της φωτογράφισης με νεανικό ενθουσιασμό και στην ουσία η χαρά της ζωής απέναντι στον θάνατο.
* Στην σειρά «Flash σε φωτογράφους», παρουσιάζονται κάθε φορά τέσσερις φωτογραφίες ενός ή μίας φωτογράφου, είτε από μία θεματική τους ενότητα, είτε χαρακτηριστικές του γενικότερου ύφους τους και συνοδεύονται από ένα μικρό σχόλιο, σαν μια πρώτη αφορμή για μια περαιτέρω διερεύνηση του έργου τους.
Όλοι μπορούν να κοιτάζουν, αλλά δεν βλέπουν απαραίτητα. Δεν χρειάζεται να φαντάζεσαι πράγματα. Η πραγματικότητα σου δίνει όλα όσα χρειάζεσαι.
Andre Kertesz