Μία φωτογραφία πολλές φορές αισθανόμαστε ότι κρύβει πράγματα τα οποία αφήνει να εννοηθούν από τον θεατή της, ζητώντας την δική του συμμετοχή και ερμηνεία. Αυτό συμβαίνει σε φωτογραφίες που επιτυγχάνουν να «μεγενθύνουν» την πραγματικότητα της εικόνας, εξασφαλίζοντας έτσι μέσα στον χρόνο την διάρκεια του περιεχομένου τους.
Στην φωτογραφία του ερειπίου της Κύπρου, είναι φανερά τα σημάδια του χρόνου και τα σημάδια του πολέμου. Βλέπουμε την σκάλα που κάποτε οδηγούσε στον επάνω όροφο και τώρα στο κενό, αφού έχει διατηρηθεί μόνο ο εξωτερικός τοίχος. Το κτίριο έχει πλέον δύο διαστάσεις, μιά ασυναίσθητη αναφορά στο δυσδιάστατο του φωτογραφικού μέσου. Εντούτοις, η επιλογή του τετράγωνου φορμά, η «χειρουργική» γεωμετρικής ακρίβειας τοποθέτηση των επιφανειών μέσα σ’ αυτό, η εντελώς απαραίτητη για την ισορροπία ισοβαρής με την σκάλα σκιά, στην ίδια κλίση αλλά σε αντίθετη διεύθυνση με αυτήν και η γενικότερη αίσθηση μιάς μικρής σιωπής, είναι τα στοιχεία μου με μια φωτογραφική αυστηρότητα, μεγενθύνουν, όπως είπαμε πιο πάνω αυτό που μας δίνει η πραγματικότητα. Όλα όπως είναι βαλμένα αποπνέουν μία ηρεμία, αλλά η φωτογραφία καλλιτεχνική ένταση. Δεν γνωρίζουμε αν αυτός ο τοίχος παραμένει και σήμερα αγέρωχος ή έχει γκρεμιστεί τελείως. Το βέβαιο όμως είναι, έτσι όπως έχει αποτυπωθεί, ότι έχει αποκτήσει πλέον μία άλλη ζωή, -φωτογραφική ζωή- και με αυτήν θα διατηρείται για πάντα.
Τρία είναι, κατά τον Πλάτωνα Ριβέλλη, τα χαρακτηριστικά στοιχεία που πρέπει να υπάρχουν σε κάθε καλή φωτογραφία
Η αυστηρότητα της μορφής,
Το μυστήριο της ουσίας των πραγμάτων,
Η συγκίνηση πέρα από το συναίσθημα.
Αυτή ειδικά η φωτογραφία, αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα του ως φωτογράφου και συμπυκνώνει όλο το πιστεύω του. Μία μεγάλη φωτογραφία, από τον μεγάλο δάσκαλο της Φωτογραφίας.
© Πλάτων Ριβέλλης - Κύπρος, 1997