Η αναμνηστική φωτογραφία αποτέλεσε και αποτελεί την πιο διαδεδομένη μορφή φωτογραφίας από την αρχή της ύπαρξης του μέσου μέχρι τις ημέρες μας. Όλοι ανεξαιρέτως οι φωτογράφοι, οποιουσδήποτε επιπέδου ή κατηγορίας, έχουν περάσει από το στάδιο αυτό. Μάλλον περισσότερο, όλοι οι άνθρωποι παγκόσμια που τους δόθηκε η δυνατότητα του κλικ, αυτήν την φωτογραφία κυρίως έκαναν. Η αναμνηστική φωτογραφία είναι η επιθυμία του φωτογράφου να κρατήσει για πάντα μιά στιγμή, προφυλάσσοντάς την από την φθορά και στην ουσία από τον θάνατο. Αυτή την έννοια έχει άλλωστε και η λέξη «απαθανατίζω».
Μπορούμε κατά κάποιο τρόπο, (με αφορμή την λέξη «απαθανατίζω» που χρησιμοποιείται για κάθε φωτογραφία), να ισχυριστούμε ότι όλη η Φωτογραφία είναι αναμνηστική, αφού κατ’ουσία πάντα «φωτογραφίζουμε» και παρουσιάζουμε τις αναμνήσεις μας, δηλαδή πτυχές του εαυτού μας από ότι έχουμε αποθηκευμένο στην μνήμη από τις συσσωρευμένες γνώσεις και στην καρδιά από τις εμπειρίες και τα βιώματά μας.
Ο Lartigue αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα φωτογράφου που σαν κύριο θέμα και μέλημά του είχε να συγκεντρώνει τις μικρές ασήμαντες στιγμές της καθημερινότητάς του. Με μιά φαινομενική απλότητα αποτύπωσε στις φωτογραφίες του όλη την ανέμελη εποχή της Belle epoque. Η χαρά της φωτογράφισης, αφού τέτοιος χαρακτήρας ήταν και ο ίδιος, είναι έκδηλη σε όλο το έργο του. Παρέμεινε για πάντα ένα παιδί που παίζει με τις φωτογραφίες του. Αυτό το παιχνίδι και ο αυθορμητισμός, η απροσπάθεια και η άρνηση οποιασδήποτε επιτήδευσης με την υιοθέτηση ενός αναμνηστικού ύφους, είναι αυτά που γοητεύουν στον Lartigue.
Η Bibi και η Grete ποζάρουν σε μιά καταπληκτική στάση στο κέντρο ενός τέλειου κάδρου, χωρίζοντάς το ακριβώς στα δύο, με την στεριά από την μιά και την θάλασσα από την άλλη. Κάθε λεπτομέρεια εδώ είναι σημαντική για το περιεχόμενο της φωτογραφίας. Η σκουρόχρωμη τέντα με τα τρία ξύλινα υποστυλώματα και το τσιμεντένιο στηθαίο που διατρέχει διαγώνια το κάδρο. Το μικρό ιστιοφόρο δεξιά που ισορροπεί την όλη σύνθεση, το άνοιγμα προς τη θάλασσα και το αχανές του βάθους μέσα στο φως.
Ο Lartigue είχε επίγνωση του τι έκανε. Διατηρούσε τις φωτογραφίες-αναμνήσεις του σαν ημερολόγιο. Άλλωστε και η φωτογραφία αυτή έχει τίτλο «Σεπτέμβριος στη Ρουαγιάν, η Bibi και η Grete στην ακτή, 1926» και το βιβλίο στο οποίο περιέχεται «Le Passe Compose» - «Ο Παρελθών Χρόνος», το παρελθόν.
© Jacques Henri Lartigue: Septembre, Royan, La Grande Cote, Bibi et Grete, 1926