Ο Γάλλος ζωγράφος Francis Picabia όταν ρωτήθηκε σε μία συνέντευξή του αν είναι χρήσιμο να γυριστεί μία ταινίαπου θα καταφέρνει να αποδώσει την ατμόσφαιρα μέσα στην οποία ζει ένας ζωγράφος, απάντησε «Δεν χρειάζεται, τηναποδίδουν οι πίνακές του». Κάτι ανάλογο συνέβη όταν επρόκειτο να γυριστεί ένα φιλμ για την ζωή του Bergman σε σχέση με τις ταινίες του, ο δε Fellini στην ερώτηση από που αντλεί την έμπνευσή του απάντησε «Είμαι ο ίδιος ταινία».
Το έργο ενός καλλιτέχνη, αν είναι γνήσιο, μπορεί κατά καιρούς να καταπιάνεται με διαφορετικές θεματολογίες, έχει όμως μία ενότητα ύφους και φανερώνει πτυχές του εαυτού του, μιλάει δηλαδή κυρίως για τον ίδιο.
Ο Josef Sudek φωτογραφίζοντας τον Vaslav Sivko (ζωγράφο, γραφίστα, σκηνογράφο και για ένα διάστημα βοηθό του),χρησιμοποιώντας ευφυώς την αντανάκλαση του προσώπου, επιτυγχάνει με μία και μόνο φωτογραφία να μας δείξει αυτό ακριβώς. Ότι ο καλλιτέχνης με το έργο του στην ουσία εξωτερικεύει τον εαυτό του.
© Josef Sudek: Vaslav Sivko, 1955