Ποτέ δεν θα μάθουμε αν οι γηραιές κυρίες συνέχισαν τον δρόμο τους ή μετά από λίγο έστριψαν δεξιά, μπαίνοντας από την αυλόπορτα, για να ανέβουν στο σπίτι τους και να μεταμορφωθούν σε Καρυάτιδες. Ή μήπως οι Καρυάτιδες στο μπαλκόνι είναι αυτές οι ίδιες σε νεαρή ηλικία;
Ο Bresson είχε πει ότι:
Μία φωτογραφία για μένα είναι η ταυτόχρονη, εντός κλάσματος δευτερολέπτου, αναγνώριση της σημασίας ενός γεγονότος και της αυστηρής οργάνωσης των οπτικά αντιληπτών μορφών που το εκφράζουν.
Επίσης: "Μία φωτογραφία βλέπεται με μια ματιά και στο σύνολό της". (Εδώ και η σημασία της ανοικτής πόρτας στο «αίνιγμα» της φωτογραφίας).
Λίγο πριν ή λίγο μετά η φωτογραφία αυτή δεν θα υπήρχε. Θα ήταν εντελώς αδιάφορη. Η στιγμή που τραβήχτηκε, στιγμή της απόλυτης ομοιομορφίας ανά ζεύγος των πάνω με τις κάτω και της απόλυτης αντιστοίχισης, είναι αυτή που μετατρέπει το γεγονός σε καλλιτεχνικό γεγονός, δηλαδή την πραγματικότητα σε φωτογραφική πραγματικότητα, που μας εισάγει σε ένα δικό της κόσμο, κόσμο που επιτρέπει αυτόματους συνειρμούς ή «ερμηνείες» σαν τις παραπάνω, ενώ εκ των προτέρων γνωρίζουμε (και φαίνεται και στην φωτογραφία) ότι το σπίτι στην οδό Ασωμάτων 45 ήταν ήδη γκρεμισμένο και είχε διατηρηθεί μόνο η πρόσοψή του.
© Henri Cartier-Bresson: Αθήνα, 1953