Η δύναμη της καθαρής περιγραφής ήταν πάντα ένα από τα μεγάλα «όπλα» της Φωτογραφίας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτή κατάφερνε να περιοριστεί στα εντελώς απαραίτητα στοιχεία, υπαινισσόμενη για τα υπόλοιπα.
Από την πρώτη ματιά στην φωτογραφία του μεξικανού Manuel Alvarez Bravo, ο θεατής της καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται. Βρίσκονται όλα εκεί. Μια δεύτερη όμως προσεκτικότερη ματιά, φανερώνει και τον τρόπο που ο φωτογράφος χειρίστηκε το θέμα. Προσάρμοσε ακριβώς στην αναλογία διαστάσεων του κάδρου του την είσοδο του πρόχειρου και φθηνού μπαρ, κάνοντάς την «είσοδο» στην φωτογραφία. Το ρολό είναι κατεβασμένο τόσο, ώστε από την μιά να αποκαλύπτει το όνομα του μαγαζιού και από τη άλλη να αποκρύπτει με την σκιά την ταυτότητα των θαμώνων, διατηρώντας την ανωνυμία τους.
Μία φωτογραφία η οποία θα μπορούσε να έχει τραβηχτεί οπουδήποτε στον κόσμο και που αποδεικνύει και αυτή, ότι αυτό που την κάνει ενδιαφέρουσα και της προσδίδει αξία δεν είναι τόσο ο τόπος, αλλά ο τρόπος.
Ακόμα, αν την αναγάγουμε χρονικά στην σημερινή εποχή της (υπερ)προστασίας των προσωπικών δεδομένων και της συγκατάθεσης των φωτογραφιζομένων για την δημοσίευση των φωτογραφιών τους, αποτελεί και ένα υπόδειγμα έξυπνου τρόπου λήψης.