Ο Bill Brandt ήταν ένας από τους φωτογράφους που συνεχώς πειραματιζόταν με το μέσον καθ’ όλη τη διάρκεια της φωτογραφικής του πορείας. Ένα εξωτερικά αναγνωρίσιμo χαρακτηριστικό της φωτογραφίας του είναι η προτίμησή του στο έντονο κοντράστ που επιτύγχανε με τη χρήση του φωτισμού, είτε εξωτερικού φυσικού είτε εσωτερικού τεχνητού, φτάνοντάς το στα όρια (και φορμαλιστικά) με τις φωτογραφίες των γυμνών του, μερικά από τα οποία κατέχουν κορυφαία θέση στην ιστορία της Φωτογραφίας.
Ο ίδιος είχε πει ότι:
«η Φωτογραφία δεν έχει κανόνες, δεν είναι σπορ. Είναι το αποτέλεσμα που μετράει, δεν έχει σημασία πώς αυτό επετεύχθη».
Πράγματι εδώ, ο υπερμεγέθης βραχίονας «χειρουργικά» μισός λευκός και μισός μαύρος, ανεστίαστος κατά το μεγαλύτερο μέρος του και σε σωματική δυσαρμονία, αλλά τέλεια αισθητική ισορροπία με το υπόλοιπο σώμα, έρχεται διαγώνια και καλύπτει το πρόσωπο «ακυρώνοντας» την συμβατική έννοια του πορτραίτου. Πορτραίτου, όπου ο φωτισμός, το φόντο και το κοντράστ δίνουν την αίσθηση φωτογράφησης ενός γλυπτού. Μία υπέροχη και από πολλές πλευρές οριακή φωτογραφία, που δικαιώνει απόλυτα τα παραπάνω λεγόμενά του.
Φωτογραφία: Bill Brandt-Untitled Nude, 1953