Ο κόσμος που ζώ αλλάζει. Οι σύγχρονες σχέσεις των ανθρώπων και τα συστήματα αξιών του δυτικού καταναλωτικού τρόπου ζωής σφίγγουν ασφυκτικά τα πάντα. Τίποτα δεν μένει ανέγγιχτο. Το περιβάλλον, η τροφή, η υγεία και η τεχνολογία υπόκεινται σε πιέσεις προερχόμενες από λίγους ανθρώπους και απευθυνόμενες σε πολλούς ανθρώπους. Είμαστε ένα κλειστό κύκλωμα που ξεχάσαμε να σεβόμαστε την ίδια την ζωή τόσο των άλλων όσο και την δική μας.  

Ο κόσμος που ζώ αλλάζει. Οι σύγχρονες σχέσεις των ανθρώπων και τα συστήματα αξιών του δυτικού καταναλωτικού τρόπου ζωής σφίγγουν ασφυκτικά τα πάντα. Τίποτα δεν μένει ανέγγιχτο. Το περιβάλλον, η τροφή, η υγεία και η τεχνολογία υπόκεινται σε πιέσεις προερχόμενες από λίγους ανθρώπους και απευθυνόμενες σε πολλούς ανθρώπους. Είμαστε ένα κλειστό κύκλωμα που ξεχάσαμε να σεβόμαστε την ίδια την ζωή τόσο των άλλων όσο και την δική μας.

Δεν μπορώ να μένω αμέτοχος. Τα πάντα προπαγανδίζονται και κάποιοι θέτουν τις νόρμες. Εξονυχιστικώς επιμελημένα μηνύματα πλάθουν την αντίληψη της πραγματικότητας. Δεν μπορείς να ξεφύγεις αλλά μπορείς να τα αποδομήσεις, να τα ξεγυμνώσεις και να αφαιρέσεις το λούστρο του μέσου.

Οι φωτογραφίες μου είναι αυστηρά δομημένες, μελετημένες και στημένες. Θέλω να χρησιμοποιήσω τα ίδια εργαλεία της προπαγάνδας για να αποδομήσω το μήνυμα. Επιλεγμένα χρώματα, αντικείμενα-σύμβολα και η κλινική καθαρότητα της διαφημιστικής φωτογραφίας είναι τα συνθετικά στοιχεία κάθε εικόνας.

Θέλω οι εικόνες μου να προσελκύσουν τον θεατή και να τον ταρακουνήσουν ταυτόχρονα. Στόχος μου το οξύμωρο. Επιδιώκω μια αναταραχή όπου τα μηνύματα είναι τόσο γυαλιστερά και απλοποιημένα ώστε η ματιά να συγκρουστεί με την λογική και να αντιδράσει.

Κάθε εικόνα και μια μικρή οπτική ιστορία, ένα μήνυμα για τον καθένα μας και για όλους μας. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται.

Ονομάζομαι Ευθύμης Σταματιάδης και κατάγομαι από τις Σέρρες. Η πρώτη μου επαφή με τη φωτογραφία έγινε στα γυμνασιακά μου χρόνια μέσω φίλων που παρακολουθούσαν σεμινάρια φωτογραφίας των ΝΕΛΕ τέλη της δεκαετίας του 80. Ενθουσιάστηκα και πειραματίστηκα κυρίως με πορτραίτα όμως την καρδιά μου έκλεψε η “νεκρή φύση” και η σχέση των ανθρώπων με τα αντικείμενα. Οι σπουδές μου στη διοίκηση ξενοδοχειακών μονάδων με έφεραν σε επαφή με ανθρώπους από όλο τον κόσμο και ενίσχυσαν την περιέργεια μου γύρω από την μελέτη των δεσμών μεταξύ ανθρώπων και αντικειμένων. Μέσω των μεταπτυχιάκων μου σπουδών σε διαφορετικές χώρες της νότιας και κεντρικής Ευρώπης είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τη δουλειά πολλών φωτογράφων και τότε αποφάσισα να δώσω μια ακαδημαϊκή ευκαιρία στον εαυτό μου και να επιδιώξω να σπουδάσω την φωτογραφία. Κατάφερα επιτυχώς να εισαχθώ στο κολλέγιο του Εδινβούργου και να αποφοιτήσω ειδικευμένος στην εφαρμοσμένη διαφημιστική φωτογραφία.

Η δουλειά μου: Η διάρκεια των σπουδών μου στη φωτογραφία συνέπεσε με την παγκόσμια κρίση και δει την Ελληνική γεγονός που με επηρέασε τόσο βαθιά που όλη μου η φωτογραφία περιστράφηκε γύρω από τις σύγχρονες σχέσεις των ανθρώπων και τα συστήματα αξιών του δυτικού καταναλωτικού τρόπου ζωής. Έτσι δεσμεύτηκα να αποτυπώσω τον κόσμο χρησιμοποιώντας την φινέτσα και τις τεχνικές της διαφημιστικής φωτογραφίας για να αποκαλύψω τις ατέλειες του “τέλειου” κόσμου τον οποίο η διαφημιστική φωτογραφία πρωτίστως εξυπηρετεί. Το πρότζεκ μου ονομάζεται “Φαινόμενα” και είναι μια οπτική οικονομικοκοινωνική μελέτη μέσω επιμελώς στημένων καρέ όπου αντικείμενα, αξίες και σχέσεις παίρνουν μια διαφορετική διάσταση μετουσιώνοντας το πρόβλημα σε ραφιναρισμένο διαφημιστικό μήνυμα και το αντίστροφο. Το πρότζεκ ¨Φαινόμενα¨ αποδομεί 4 πεδία και πιο συγκεκριμένα: περιβάλλον, υγεία, τροφή και τεχνολογία. Σκοπός μου είναι μέσα από οπτικές αναπαραστάσεις να δημιουργήσω έναν οπτικό διάλογο μεταξύ του θεατή και της εικονάς με απώτερο σκοπό την επανεξέταση των σύγχρονων αξιακών συστημάτων και τον τρόπο με τον οποίο διαβρώνουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Κάθε εικόνα είναι ανοιχτή σε οποιαδήποτε ερμηνεία όμως η εσκεμμένη γραφιστική αναπαράσταση επιδιώκει να υπενθυμήσει τη “γυαλάδα” της διαφημιστικής προπαγάνδας όπου το αίτιο γίνεται μανία και εντέλει αυτοκαταστροφή. Ο κύριος εμπνευστής του τρόπου απεικόνισης του πρότζεκτ “Φαινόμενα” υπήρξε ο Oliviero Toscani (1942-), ο γνωστός φωτογράφος των διαφημίσεων της εταιρείας ρούχων Benetton της δεκαετίας του 90, του οποίου η στάση απέναντι στην διαφημιστική φωτογραφία με την χρήση σκληρών, σοκαριστικών και άκρως συμβολικών στοιχείων επιδίωξε να ταράξει την κοινή γνώμη και να την προτρέψει σε ένα κοινωνικό διάλογο άκρως τολμηρό (σχεδόν σκανδαλώδη) για την εποχή του. Πόσο τραγική και αξέχαστή εικόνα, εκείνη του δράματος της οικογένειας του AIDS ακτιβιστή David Kirby όπου σαν μια σύγχρονη “Pieta” του Μιχαήλ Αγγέλου συνθλίβει τις προκαταλήψεις του καθενός μας απέναντι στην οικουμενικότητα των ανθρώπινων προβλημάτων. Πεποιθησή μου είναι, οτι η φωτογραφία πλέον αποτελεί ένα οικουμενικό μέσω διαλόγου, μια συμβολική γλώσσα όπου χάρη στην σύγχρονη τεχνολογία έχει προσεγγίσει τον άνθρωπο και γίνεται ολοένα και πιο κατανοητή. Όπως συνηθίζω να λέω η φωτογραφία είναι ο σιωπηλός εχθρός της δειλίας γιατί πυρπολεί τα μάτια και την καρδιά και ωθεί σε πράξη/ακτιβισμό. Εύχομαι μέσα από τη δουλειά μου να καταφέρω να συνδιαλλαγώ με τον θεατή και να μετατρέψω την ανησυχία του για το αύριο σε ακτιβισμό για έναν καλύτερο κόσμο, για όλους μας.