Φεύγοντας από αυτό τον πολυχώρο σκέφτηκα ότι είναι καιρός και στη δική μας χώρα κάποια στιγμή να υπάρξει η πρωτοβουλία από την πολιτεία για τη δημιουργία ενός Μουσείου Φωτογραφίας. Υπάρχουν συλλέκτες φωτογραφικών μηχανών που θέλουν να αφήσουν παρακαταθήκη τις συλλογές τους. Αν μη τι άλλο δε μας λείπει ούτε το μεράκι, ούτε οι ιδέες, ούτε το όραμα. Η φωτογραφία είναι Τέχνη και τα νέα παιδιά θα πρέπει να μάθουν από που ξεκίνησε και πώς έφτασε μέχρι εδώ.

Westlicht, το σπίτι των Φωτογραφικών μηχανών

Κάθε φορά πριν πάω ένα ταξίδι, αγοράζω ένα ταξιδιώτικο οδηγό. Με μεγάλη έκπληξη και παιδικό ενθουσιασμό ανακάλυψα ότι στη Βιέννη υπάρχει το μουσείο φωτογραφικών μηχανών Westilicht ενώ παράλληλα λειτουργεί και σαν πολύ-χώρος (εκδηλώσεις, εκθέσεις, δημοπρασίες, παρουσιάσεις, λειτουργία cafe-bar). Ο μοναδικός αυτός χώρος βρίσκεται στην οδό Westbahnstrasse 40 και άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό τον Ιούνιο του 2001 και υπό την επίβλεψη του director Peter Coeln έχουν φιλοξενηθεί σχεδόν 100 εκθέσεις φωτογραφίας, περιλαμβάνοντας μεγάλα ονόματα της φωτογραφίας όπως o Henri Cartier Bresson, Elliot Erwitt, Franz Hubmann, Sebastiao Salgado, Ansel Adams, Herbert List και Alexander Rodchenko καθώς και θεματικά shows όπως το Διεθνές POLAROID Collection, 80 years CHE Guevara κ.α.

Εκείνο το μαγικό απόγευμα ως άλλη Αλίκη πήγα στη χώρα των...Φωτογραφικών Θαυμάτων.! Μέσα στο πολύ-χώρο του Westlicht ξεδιπλώνεται όλη η ιστορία της Φωτογραφικής Μηχανής και Τέχνης χρονολογικά, αισθητικά, τεχνολογικά ακόμη και κοινωνιολογικά. Η συλλογή αποτελείται από 360 φωτογραφικές μηχανές και προέρχεται από προσωπικές συλλογές καλύπτοντας χρονολογικά την αρχή της Φωτογραφίας μέχρι το ξεκίνημα της ψηφιακής εποχής. Το νιώθεις στην ατμόσφαιρα, αυτές οι φωτογραφικές μηχανές δεν είναι απλά κουτιά με κουμπιά όπως θα ήθελαν να πιστεύουν οι απανταχού κυνικοί. Κάθε μια ξεχωριστά, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, διαμορφώνοντας το χώρο της πληροφόρησης που μπορεί από την ενημέρωση και την καταγγελία να φτάσει μέχρι το όριο της προπαγάνδας (διαφήμιση) ή έχει αποτελέσει εργαλείο σε χέρια ανθρώπων που σαν βασικό στόχο είχαν την προσωπική έκφραση διαμορφώνοντας έτσι το εικαστικό περιεχόμενο της φωτογραφίας μέσα στο χρόνο. Πότε και που το κλικ της κάθε μιας να συντέλεσε “ στην αποφασιστική στιγμή” του εκάστοτε ερασιτέχνη ή επαγγελματία φωτογράφου; Ποιο σκοπό να υπηρέτησε η κάθε μια; Κάθε φωτογραφική μηχανή στο μουσείο Westlich κρύβει μια ιστορία για τα χέρια που την κράτησαν, για το φευγαλέο φως που πέρασε μέσα από την κουρτίνα της και αποτυπώθηκε στο αρνητικό γράφοντας με το δικό της τρόπο το αποτύπωμα του χρόνου.

Η TASCHENBUCH CAMERA, (βιβλίο με το κλείστρο της να λειτουργεί με το τράβηγμα του σελιδοδείκτη κρύβοντας μέσα του 24 γυάλινες πλάκες). PETIE CAMERAS σε σχήμα ταμπακιέρα, αναπτήρα, make up -compact, έχουν να πουν ιστορίες κατασκόπων από την KGB και άλλες μυστικές υπηρεσίες, οι πρώτες φωτογραφικές μηχανές που εξερεύνησαν και αποτύπωσαν τη μαγεία του βυθού είναι εκεί, φωτογραφικές μηχανές που χρησιμοποιηθήκαν σε πολεμικές επιχειρήσεις. 

Στέκομαι μπροστά από τη LONDON STEREOSCOPIC ARTIST HANDCAMERA ή τη STUDIEΝCAMERA C΄ που σχεδίασε ο διάσημος φωτογράφος Heinrich Kuhn και κατασκευάστηκε από τον Stegemann ο οποίος ήταν δημιουργός καρτ- ποστάλ (cabinet card) και αναρωτιέμαι τι φωτογραφικοί πειραματισμοί να συντελέστηκαν με αυτές... Χαζεύω τη LANCASTER LADIES CAMERA και φαντάζομαι μοιραίες και κακομαθημένες γυναίκες να την κρατάνε σαν αξεσουάρ όπως η τσάντα που παίρνουμε μαζί μας. Φαντάστηκα χρονικά του δρόμου από τη Rolleicord και LEICA- FLEX, φωτογράφους να διανύουν άπειρα χιλιόμετρα προσπαθώντας να κατακερματίσουν τη στιγμή και να κρατήσουν μόνο την ουσία της. Θαύμασα την ντελικάτη ομορφιά της ξύλινης SICO του 1922, που θεωρείται η προ-leica 35mm , ονειροπόλησα μπροστά στη λαμπερή PAX GOLDEN VIEW της ΥΑΜΑΤΟ . Γέλασα με την ιδιαίτερη ονομασία ΚOLIBRI , φωτογραφική μηχανή της Zeiss Ikon, μέχρι που έφτασα μπροστά στην πρώτη μηχανή Δαγκεροτυπίας του 1839 ( GIROUX DAGUEORRETYPE ) που κατασκευάστηκε από τη Γαλλικής φίρμα Susse Freres. Ένιωσα βαθιά συγκίνηση και δέος γιατί γνώριζα ότι μπροστά στα μάτια μου στέκεται η μηχανή που ουσιαστικά άνοιξε το δρόμο για την εξάπλωση και μετάδοση της τέχνης της φωτογραφίας παγκοσμίως. Χαμογέλασα διάπλατα γιατί είναι όμορφη και περήφανη. 

Φεύγοντας από αυτό τον πολυχώρο σκέφτηκα ότι είναι καιρός και στη δική μας χώρα κάποια στιγμή να υπάρξει η πρωτοβουλία από την πολιτεία για τη δημιουργία ενός Μουσείου Φωτογραφίας. Υπάρχουν συλλέκτες φωτογραφικών μηχανών που θέλουν να αφήσουν παρακαταθήκη τις συλλογές τους. Αν μη τι άλλο δε μας λείπει ούτε το μεράκι, ούτε οι ιδέες, ούτε το όραμα. Η φωτογραφία είναι Τέχνη και τα νέα παιδιά θα πρέπει να μάθουν από που ξεκίνησε η Φωτογραφία, να έρθουν σε επαφή με την Αναλογική Φωτογραφική Μηχανή και τη μαγική διαδικασία του σκοτεινού θαλάμου και όχι απλώς να νομίζουν ότι από το πουθενά ξεφύτρωσε η ψηφιακή εποχή. 

Φωτογράφος και φωτογραφική μηχανή αναπτύσσουν ένα ερωτικό δεσμό. Η φωτογραφική μηχανή δεν είναι απλώς ένα εργαλείο, είναι η κρυφή ερωμένη του. Αν λοιπόν βρεθείτε στη Βιέννη και αγαπάτε ή ασχολείστε με τη φωτογραφία ή απλώς θέλετε να δείτε κάτι διαφορετικό, μη ξεχάσετε να περάσετε από το Westlicht Museum. Να είστε σίγουροι ότι η εμπειρία αυτή, θα σας αποζημιώσει για το χρόνο και τον κόπο που θα της αφιερώσετε.