Το Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας (ICP) εξερευνά την αγάπη και την επιθυμία μέσα από οικείες εικόνες που τραβήχτηκαν από ερωτευμένους σε μια ομαδική έκθεση αυτό το καλοκαίρι. Σε προβολή από τις 2 Ιουνίου έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2023.
250 έργα σε όλες τις γκαλερί του ICP, παρουσιάζονται φωτογραφικά έργα που διαβάζονται ως προσωπικές ιστορίες από 16 διεθνείς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Nobuyoshi Araki, Ergin Çavuşoğlu, Motoyuki Daifu, Fouad Elkoury, Aikaterini Gegisian, Nan Goldin, René Groebli, Hervé Guibert, Sheree Hovsepian, Clifford Prince King, Leigh Ledare, Lin Zhipeng (alias no. 223), Sally Mann, RongRong & inri, Collier Schorr, και Karla Hiraldo Voleau.
Collier Schorr, Angel Zinovieff (Felt, Fingers, Socks), 2021. © Collier Schorr, Courtesy 303 Gallery, New York
Αποκαλύπτοντας ιδιωτικές και ισχυρές στενές σχέσεις, το Love Songs περιλαμβάνει σειρές που χρονολογούνται από 1952 έως 2022 από ορισμένους από τους κορυφαίους και ανερχόμενους φωτογράφους της εποχής μας που εκφράζουν περίπλοκες, άπιαστες και αντιφατικές εμπλοκές. Μεταφέροντάς μας μέσα από προσωπικές, συχνά αόρατες ιστορίες μεταξύ διαφορετικών ζευγαριών—από τις πρώτες μέρες μιας σχέσης μέχρι τον γάμο, τον μήνα του μέλιτος, την οικιακή ευδαιμονία και τον πόνο του χωρισμού, ακόμα και μέχρι τον θανάτο και τις τελευταίες κοινές μέρες ανάμεσα στους έρωτες—οι οικειότητες που απεικονίζουν αυτοί οι καλλιτέχνες σπάνια συναντώνται στην ιστορία της φωτογραφίας και προσφέρουν εικόνες αγάπης που κυμαίνονται από ποιητικές, ρομαντικές ως και ωμές.
Clifford Prince King, Conditions, 2018. © Clifford Prince King, Courtesy STARS Gallery, Los Angeles
«Αυτό το καλοκαίρι, το ICP θα μετατρέψει το σύνολο των εκθεσιακών του χώρων σε ισχυρές, ιστορίες αγάπης μεταξύ των γενεών μλεσα από την έκθεση Love Songs: Photography and Intimacy»
είπε o David E. Little, Διευθυντής του ICP.
«Αυτή η μεγάλη έκθεση προσφέρει μια μοναδική οπτική για το πώς φωτογραφίζονται οι σχέσεις και παρουσιάζει εικόνες οικειότητας που σπάνια αναπαρίστανται στη φωτογραφική ιστορία με τέτοια ανοιχτότητα και αμεσότητα. Ανυπομονούμε να καλωσορίσουμε το κοινό το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να εξερευνήσει και να συνδεθεί με το Love Songs, το οποίο είναι μια διεθνής συνεργασία με τους συνεργάτες μας στο Maison Européenne de la Photographie (MEP), στο Παρίσι και την επιμελήτρια Sara Raza, που έκανε remix το διεθνές σόου στο ICP».
Nobuyoshi Araki, Sentimental Journey, 1971. Collection MEP, Paris. Gift from Dai Nippon Printing Co., Ltd. © Nobuyoshi Araki, Courtesy of Taka Ishii Gallery
Το Love Songs εξερευνά την ιστορία της φωτογραφίας μέσα από το φακό της αγάπης, εμπνευσμένο εν μέρει από το έργο των Nobuyoshi Araki και Nan Goldin. Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα του Araki από τα βιβλία του ορόσημο όπως το Sentimental Journey (1971), ένα οπτικό ημερολόγιο του μήνα του μέλιτος με τη γυναίκα του, Yoko; και το Winter Journey (1989-1990), το οποίο καταγράφει τους τελευταίους μήνες της ζωής της Yoko μέχρι τον θάνατό της στην ηλικία των σαράντα δύο ετών. Βάζοντας τη δική του ζωή στο επίκεντρο του έργου, ο Αράκι θολώνει τις γραμμές ανάμεσα σε στιγμές οικειότητας και ασημαντότητας, καθώς η ιστορία αγάπης μεταμορφώνεται σε τραγωδία.
Μία επιλογή ακατέργαστων, κορεσμένων με χρώματα, αλλά τρυφερών φωτογραφιών από το The Ballad of Sexual της Goldin περιλαμβάνονται, επίσης, στην έκθεση. Αρχικά εμφανίστηκε ως μία παρουσίαση συνοδευόμενη από ένα soundtrack μουσικής από τους Nico, Maria Callas και James Brown, η Goldin ηχογράφησε την αυθόρμητη και αφιλτράριστη καθημερινότητα των φίλων της, δείχνοντας την ευαλωτότητα και ενίοτε τη βαρβαρότητα των ρομαντικών σχέσεων.
Rong Rong&inri, from Personal Letters, 2000. Hand-annotated gelatin silver print. © RongRong&inri
Το Personal Letters (2000) σηματοδοτεί το πρώτο κεφάλαιο της ιστορίας αγάπης του RongRong&inri. Οι εραστές ξεκίνησαν μια παθιασμένη αλληλογραφία από τον Σεπτέμβριο έως τον Νοέμβριο του 2000, ταχυδρομώντας ο ένας στον άλλο φωτογραφίες με υποσχέσεις αιώνιας αγάπης, χειρόγραφα με θέρμη στα όρια των αποτυπωμάτων, εκφράζοντας την ένταση των συναισθημάτων τους και την επιθυμία τους να είναι μαζί για πάντα.
Ο Hervé Guibert συνάντησε τον Thierry Jouno το 1976. Η σειρά του Ο Thierry (1976–1991) εξιστορεί την παθιασμένη 15χρονη σχέση τους. Οι φωτογραφίες του Guibert του Ο Jouno στα δωμάτια του ξενοδοχείου κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του είναι αισθησιακά πορτρέτα στα οποία σέβεται το γυμνό σώμα του εραστή του.
René Groebli, from The Eye of Love, 1952. Collection MEP, Paris. © René Groebli, courtesy Galerie Esther Woerdehoff
Το L'oeil de l'amour (Το μάτι της αγάπης) (1952) του René Groebli είναι ριζικά οικείο, φέρνοντας τον θεατή μέσα στον οικιακό και ρομαντικό χώρο ενός μήνα του μέλιτος στο Παρίσι. Ο Groebli εξιστορεί τις αργόσχολες μέρες σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου με βαθιά και στοργική εγγύτητα, σαν να ήθελε να θυμάται κάθε δευτερόλεπτο του χρόνου που περάσαν μαζί — η γυναίκα του ντύνεται και γδύνεται, το άστρωτο κρεβάτι, ένα μπουκάλι κρασί, ένα τραπέζι, το χέρι της να κρατά ένα αναμμένο τσιγάρο. Γεμάτο χαρά, τρυφερότητα και μια χροιά μελαγχολίας.
Το Lovesody του Motoyuki Daifu (2008) αποτυπώνει με ειλικρίνεια την εμπειρία του να ερωτεύεται κάποιος μία ανύπαντρη μητέρα ενός αγοριού δύο ετών ενώ ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της. ‘Ενα χωρίς ιλουστρατιόν πορτρέτο της καθημερινότητάς τους, οι φωτογραφίες δείχνουν το μικρό, χαοτικό διαμέρισμά τους γεμάτο παιχνίδια, σωρούς από ρούχα και μισοφαγωμένο φαγητό, εμφανίζοντας την ευαλωτότητα και αβεβαιότητα της στιγμής.
Το Photographed Colors of Love (2005-2021) του Lin Zhipeng (No. 223) τεκμηριώνει την προκλητική νεολαία της Κίνας που εξερευνά τη σεξουαλικότητα και την ελευθερία της απέναντι σε έναν αυταρχικό καθεστώς. Οι πολύχρωμες και γεμάτες μοτίβα εικόνες του παρουσιάζουν τους φίλους και τους εραστές του.
Το Silent Glide (2008), μια εγκατάσταση βίντεο σε τρεις οθόνες από τον Ergin Çavuşoğlu, προσφέρει μία αφήγηση για τον επικείμενο χωρισμό ενός ζευγαριού εραστών, με φόντο τη γραφική θάλασσα και το βιομηχανικό τοπίο Hereke στην Τουρκία. Ο Τσαβούσογλου εξερευνά την αναταραχή και την αναζήτηση του νοήματος που οδηγεί στη διάλυση του ζευγαριού.
Η σειρά του Φουάντ Ελκούρι On War and Love (2006) απεικονίζει την κατάρρευση μιας ρομαντικής σχέσης μεταξύ γενεών, επικαλύπτεται με την τριακονταήμερη περίοδο του πολέμου στον Λίβανο από τις 13 Ιουλίου έως τις 14 Αυγούστου του 2006. Με καθημερινές καταχωρήσεις ημερολογίου, φωτογραφικών μοντάζ με χειρόγραφες σημειώσεις, το έργο αποκαλύπτει τις πληγές της προσωπικής και πολιτικής ζωής.
Για το έργο του Double Bind το 2010, ο Leigh Ledare φωτογράφισε την πρώην σύζυγό του σε μια εξοχική καμπίνα, στη συνέχεια ζήτησε από τον σημερινό της σύντροφο να κάνει το ίδιο, δημιουργώντας δύο σετ σχεδόν πανομοιότυπων εικόνων. Ο Ledare αντιπαραθέτει τις φωτογραφίες με μια μεγάλη συλλογή από έντυπα εφήμερα, εξερευνώντας τη ψυχολογία του πώς «διαβάζει» κανείς εικόνες και συγκρίνει έναν διαλυμένο γάμο με έναν έρωτα που φουντώνει.
Στο Another Love Story (2021), η Karla Hiraldo Voleau επαναλαμβάνει φωτογραφίες μίας πρώην σχέσης με έναν άνδρα γνωστό, στο πλαίσιο αυτό, μόνο ως Χ. Αφού ανακάλυψε ότι είχε μια διπλή ζωή και ζώντας με μια άλλη γυναίκα, ο Voleau έδωσε σε ένα μοντέλο να παίξει το ρόλο του X και επισκέφτηκαν τοποθεσίες που είχαν περάσει χρόνο μαζί για να αναπαραστήσουν οικείες στιγμές τους της σχέσης τους πριν τη στιγμή της προδοσίας.
Η έκθεση διοργανώνεται σε συνεργασία με το Maison Européenne de la Photographie, Παρίσι, βασισμένο σε μια πρωτότυπη ιδέα του Simon Baker, και επιμελήθηκε από τους Frédérique Dolivet και Pascal Hoël. Η έκθεση περιλαμβάνει 118 δανεισμένα από τη συλλογή. Η παρουσίαση του Love Songs στη Νέα Υόρκη διοργανώνεται από την επιμελήτρια και συγγραφέα Sara Raza, ο οποίος έκανε remix την παράσταση για να παρουσιάσει μία εκ νέου δουλειά. Ο αγγλόφωνος κατάλογος της έκθεση κυκλοφορεί από την ICP και την DAP.
«Έχω ξανακόψει και ξαναπαραγγείλει την αρχική οπτική λίστα αναπαραγωγής της έκθεσης Love Songs για να συμπεριλάβω σώματα έργων καλλιτεχνών των οποίων οι ανατρεπτικές φωτογραφικές και κινηματογραφικές πρακτικές βασίζονται στη τεχνική του μοντάζ που συνυφαίνει την τέχνη και τις ιδέες της εποχής μας», είπε η επιμελήτρια Sara Raza. "Αυτά τα τα έργα προσφέρουν ένα παράθυρο στα θέματα της συνέχειας, της αντίφασης, της σύγκρουσης, της επιθυμίας, της παραμόρφωσης, και της πραγματικότητας».
Σχετικά με την Επιμελήτρια
Η Sara Raza είναι μια βραβευμένη επιμελήτρια και συγγραφέας που ειδικεύεται στην παγκόσμια τέχνη και στους οπτικούς πολιτισμούς από μια μετα-αποικιακή, μετασοβιετική προοπτική. Είναι συγγραφέας του Punk Orientalism: The Art of Rebellion (Black Dog Press, Λονδίνο 2022). Η Raza έχει επιμεληθεί για το Solomon R. Guggenheim Μουσείο (Νέα Υόρκη), Mathaf: Μουσείο Μοντέρνας Αραβικής Τέχνης (Ντόχα, Κατάρ) και η 55η Βενετία Μπιενάλε, μεταξύ άλλων. Παλαιότερα, ήταν επιμελήτρια Guggenheim UBS MAP για το Middle Ανατολική και Βόρεια Αφρική στο Μουσείο Solomon R. Guggenheim, και Επιμελήτρια Δημόσιων Προγραμμάτων στην Tate Modern, Λονδίνο. Η Sara είναι κάτοχος πτυχίου και μεταπτυχιακού τίτλου, και οι δύο από το Goldsmiths College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, και συνέχισε τις σπουδές της για το διδακτορικό της στο Royal College of Art του Λονδίνου. Ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη, όπου διδάσκει στο School of Visual Arts.
Ιnfo
Πρόσβαση στην έκθεση
Το ICP είναι ανοιχτό καθημερινά εκτός Τρίτης από τις 11 π.μ. έως τις 7 μ.μ. και έως τις 9 μ.μ. την Πέμπτη.
Είσοδος: 18 $ για ενήλικες. 14 $ για ηλικιωμένους (62 και άνω), στρατιωτικούς και επισκέπτες με αναπηρία (οι φροντιστές είναι δωρεάν). $12 για φοιτητές (με έγκυρη ταυτότητα). 3 $ για κατόχους καρτών SNAP/EBT. δωρεάν για ICP μέλη, φοιτητές ICP και όλοι οι επισκέπτες 14 ετών και κάτω. Η είσοδος γίνεται με προτεινόμενη δωρεά την Πέμπτη από τις 6 έως τις 9 το απόγευμα. Μπορείτε να κάνετε κράτηση εισιτηρίων ηλεκτρονικά στη διεύθυνσηr, εδώ
Σχετικά με το Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας
Το Διεθνές Κέντρο Φωτογραφίας (ICP) είναι το κορυφαίο ίδρυμα παγκοσμίως αφιερωμένο φωτογραφία και οπτική κουλτούρα. Ο Cornell Capa ίδρυσε το ICP το 1974 για να υπερασπιστεί την «concerned φωτογραφία»—εικόνες με κοινωνικό και πολιτικό πνεύμα που μπορούν να εκπαιδεύσουν και να αλλάξουν τον κόσμο.
Μέσω εκθέσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων, ενημέρωσης της κοινότητας και δημόσιων προγραμμάτων, η ICP προσφέρει ένα ανοιχτό φόρουμ για διάλογο σχετικά με τη δύναμη της εικόνας. Από την έναρξή του, το ICP έχει παρουσίασε περισσότερες από 700 εκθέσεις, παρείχε χιλιάδες μαθήματα και φιλοξένησε μια μεγάλη ποικιλία δημόσιων προγραμμάτων. Η ICP εγκαινίασε το νέο της ολοκληρωμένο κέντρο στο Lower East Side του Μανχάταν τον Ιανουάριο 2020. Βρίσκεται στην οδό Essex 79.
Sally Mann, Semaphore, 2003. © Sally Mann. Courtesy the artist and Gagosian
Aikaterini Gegisian, Handbook of the Spontaneous Other (Yellow 5), 2019 © Aikaterini Gegisian
Hervé Guibert, Sienne, 1979. Collection MEP, Paris. © Christine Guibert, courtesy Les Douches la Galerie, Paris
Sheree Hovsepian, Cultured Pearl, 2021. © Sheree Hovsepian, Courtesy the artist and Rachel Uffner Gallery
Rong Rong&inri, from Personal Letters, 2000. Hand-annotated gelatin silver print. © RongRong&inri
Ευχαριστούμε το ICP για την παραχώρηση των φωτογραφιών