Το Modern Love (H αγάπη στα χρόνια της ψυχρής οικειότητας) είναι η μεγάλη ομαδική έκθεση του ΕΜΣΤ με την οποία ξεκινά ο χειμερινός-εαρινός εκθεσιακός κύκλος του Μουσείου, που εστιάζει στην ψηφιακή τεχνολογία και στο διαδίκτυο, στην επιρροή τους στις σύγχρονες κοινωνίες και στη σχέση τους με την εργασία, το σώμα και το λόγο. Το Modern Love, σε επιμέλεια της Κατερίνας Γρέγου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του ΕΜΣΤ, είναι μια έκθεση για την αγάπη και τους στενούς ανθρώπινους δεσμούς στα χρόνια του ύστερου καπιταλισμού, της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής διασύνδεσης και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Διερευνά πώς η ψηφιακή τεχνολογία και η σύγχρονη οικονομία έχουν μετασχηματίσει το συναίσθημα και τις κοινωνικές σχέσεις και πώς η εμπειρία του εικονικού καταλύει τα όρια μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου. Εξετάζει πώς το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν, από τη μία, διευκολύνει την έκφραση διαφορετικών ταυτοτήτων και εναλλακτικών τρόπων ύπαρξης και κατασκευής του εαυτού και πώς, από την άλλη, παίζουν επιβαρυντικό ρόλο στην καλλιέργεια παθολογιών, όπως ο ναρκισσισμός, η εμμονή αυτοπροβολής, η ψηφιακή εξάρτηση και η εμπορευματοποίηση του συναισθήματος. Μελετά πώς η διαπλοκή της πραγματικότητας, του εικονικού και της φαντασίας, δημιουργεί πολύπλοκες ψυχολογικές και διαπροσωπικές καταστάσεις και εμπλοκές. Καταγράφει κοινωνικά πρότυπα και προκλήσεις καθώς και τις δυνατότητες που παρουσιάζει το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όσον αφορά τις πιο οικείες και κοντινές μας σχέσεις. Είναι μια έκθεση για την ενσώματη εμπειρία του ψηφιακού και την ασώματη εμπειρία της εγγύτητας στη σημερινή εποχή, μετά την πανδημία, στα χρόνια των ψυχρών οικειοτήτων. Η έκθεση δανείζεται τον υπότιτλό της από το βιβλίο της Eva Illouz, Cold Intimacies: The Making of Emotional Capitalism, που αναλύει πώς οι σύγχρονες στενές, οικείες σχέσεις καθορίζονται όλο και περισσότερο από οικονομικά και πολιτικά μοντέλα διαπραγμάτευσης και ανταλλαγής. Συμμετέχουν 24 καλλιτέχνες από 14 χώρες. Η έκθεση είναι προϊόν μιας συνεχιζόμενης έρευνας και έρχεται στο ΕΜΣΤ μετά από παρουσιάσεις στο Museum für Neue Kunst | Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Φράιμπουργκ στη Γερμανία, στην Kunsthalle του Ταλίν, στο IMPAKT Media Organization και το Μουσείο Centraal στην Ουτρέχτη. Για το ΕΜΣΤ, η έκθεση έχει διευρυνθεί και έχουν προστεθεί Έλληνες και διεθνείς καλλιτέχνες. Οι περισσότεροι εκ των τελευταίων παρουσιάζουν το έργο τους για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Την έκθεση θα συνοδεύει δίγλωσσος κατάλογος σχεδιασμένος από τη Rafaela Drazic, σε επιμέλεια Κατερίνας Γρέγου και Θεόφιλου Τραμπούλη. Ο κατάλογος θα παρουσιαστεί σε ειδική εκδήλωση τον Ιανουάριο.
Τη μεγάλη αυτή ομαδική έκθεση θα ακολουθήσει μια σειρά ατομικών εκθέσεων τον Ιανουάριο του 2023, οι οποίες επικεντρώνονται στην επίδραση της ψηφιακής τεχνολογίας, του διαδικτύου, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της οικονομίας που παράγουν στις κοινωνικές σχέσεις και τη σύγχρονη ζωή.
Στα εγκαίνια της έκθεσης παρουσιάστηκε η περφόρμανς της Marijke De Roover, Live, Laugh, Limerence (Μια όπερα buffa σε τέσσερις πράξεις), στον εκθεσιακό χώρο του ισογείου του Μουσείου. Η οπερατική αυτή παράσταση είναι ένα δηκτικό σχόλιο για τον τρόπο με τον οποίο χορογραφούμε και οργανώνουμε πολιτισμικά την αναπαράσταση της αγάπης μέσα από ετεροκανονικές δομές. Το έργο αξιοποιεί με απολαυστικό τρόπο όλα τα κλισέ των ρομαντικών κομεντί, του μουσικού θεάτρου, της όπερας, του καραόκε και του Hollywood.
Επιμέλεια: Κατερίνα Γρέγου
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
GABRIEL ABRANTES (1984, US/PT), ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΓΓΕΛΙΔΑΚΗΣ (1968, GR), MELANIE BONAJO (1978, NL), CANDICE BREITZ (1978, ZA), LAURA CEMIN (1992, IT), BENJAMIN CROTTY (1979, US), ΚΥΡΙΑΚΗ ΓΟΝΗ (1982, GR), DAVID HAINES (1969, UK), JULIET JACQUES (1981, UK), SANAM KHATIBI (1979, IR/BE), MAHMOUD KHALED (1982, EG)
DURAN LANTINK (1988, NL), ARIANE LOZE (1988, BE), ΜΑΡΙΑ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ (1989, GR), LAUREN LEE MCCARTHY (1987, US), KYLE MCDONALD (1985, US), MARGE MONKO (1976, EE), ΕΥΑ ΠΑΠΑΜΑΡΓΑΡΙΤΗ (1987, GR), PETER PUKLUS (1980, RO/HU), ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΡΙΝΟΣ (1977, GR), MARIJKE DE ROOVER (1990, BE), MARGARET SALMON (1975, US/UK), HANNAH TOTICKI (1984, DK), ISTVÁN ZSÍROS (1985, HU)
Info
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) Αίθουσα Περιοδικών Εκθέσεων
15.12.2022-28.05.2023
Γιώργος Πρίνος, Xωρίς τίτλο, 2010 – εν εξελίξει
Έγχρωμες εκτυπώσεις
Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη, της Συλλογής ΕΜΣΤ και Hot Wheels, Αθήνα
H φωτογραφική έρευνα του Γιώργου Πρίνου σε τόπους συγκέντρωσης οικονομικής και πολιτικής ισχύος (εδώ στο City του Λονδίνου), έχει δώσει μια σειρά από προσωπογραφίες δρόμου όπου η εσωτερίκευση της αγωνίας, η συναισθηματική εξάντληση, η απώλεια των κοινωνικών δεσμών αναδύονται ως στοιχεία της υπαρξιακής συνθήκης στην εποχή του μετακαπιταλισμού. Κάτω από τη φρίζα με τις προσωπογραφίες του, ο Πρίνος παραθέτει ως υποσημειώσεις εικόνες ποικίλης προέλευσης και θεματολογίας οι οποίες λειτουργούν συμπληρωματικά και σχολιαστικά στις δικές του φωτογραφίες. Σε ένα πρώτο επίπεδο, ο Πρίνος φαίνεται να πραγματεύεται το ψυχικό και ηθικό τίμημα της συσσώρευσης του πλούτου και της εξουσίας: ένα ανυπολόγιστο κόστος μοναξιάς. Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως, μπορεί κανείς να διακρίνει συχνά στα πρόσωπά του μια υπερβατική, θυσιαστική ανάταση που τα φέρνει κοντά στην έκσταση ή στη θέωση. Εδώ η ψηφιακή αποϋλοποίηση είναι το αντίστοιχο της θρησκευτικής υπέρβασης του σώματος. Η σύγχρονη αγάπη είναι μια εκδοχή της άχρονης χριστιανικής αγάπης, με όλο το πάθος και την απώλεια που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με αυτήν.
Βιογραφικό
Ο Γιώργος Πρίνος ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Το έργο του διερευνά θέματα εξουσίας και βίας στην τομή μεταξύ ψυχολογίας και πολιτικής, ενώ συχνά εστιάζει στην ανθρώπινη μορφή μέσα στο αστικό περιβάλλον. Ο Πρίνος αντιπαραβάλλει συχνά τις δικές του φωτογραφίες σε εικόνες που έχει αντλήσει από τον τύπο ή το διαδίκτυο. Έχει πτυχίο από τη Σχολή Καλών Τεχνών του Yale και έχει παρουσιάσει το έργο του στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ασία. Εκτός από την καλλιτεχνική του πρακτική, ο Πρίνος έχει συνεκδώσει αρκετούς καταλόγους, έχει συμμετάσχει σε τόμους και έχει συνεπιμεληθεί εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
The Hero Mother – How to build a house, 2016
Εγκατάσταση, φωτογραφίες, μεικτή τεχνική, μεταβλητές διαστάσεις
Ευγενική παραχώρηση του καλλιτέχνη και της γκαλερί Glassyard, Βουδαπέστη
Το έργο του Peter Puklus The Hero Mother: How to Build a House (Η ηρωίδα μητέρα: Πώς να χτίσεις ένα σπίτι) είναι μια εγκατάσταση που περιλαμβάνει γλυπτικά, φωτογραφικά και παραστασιακά/επιτελεστικά στοιχεία, πλούσια σε μεταφορές, αλληγορίες και χιούμορ. Το υλικό του είναι φωτογραφημένο εξ ολοκλήρου στο καθημερινό, οικογενειακό, περιβάλλον του καλλιτέχνη, το σπίτι και το εργαστήριό του. Το Hero Mother αποδομεί τα σύμβολα της σύγχρονης, ετεροφυλόφιλης ζωής, ανακατασκευάζει και αμφισβητεί τις δυναμικές και τα στερεότυπα που αφορούν το κοινωνικό φύλο και τους ρόλους εντός της παραδοσιακής, ετερόφυλης οικογενειακής δομής: τον αρρενωπό και αρχιμάστορα pater familias που είναι προορισμένος να παρέχει και την ηρωική μητέρα που είναι μούσα και αρχετυπική φροντίστρια/τροφός. Ο Puklus συζητά τις προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει η οικογένεια σε ένα απαιτητικό περιβάλλον που διαρκώς αλλάζει και προτείνει την αντιστροφή των στερεοτύπων και την εισαγωγή εναλλακτικών προτύπων γονεϊκότητας και οικογενειακών σχέσεων. Το διευρυμένο φωτογραφικό πεδίο γίνεται ένα κριτικό, ανατρεπτικό σχόλιο για τις σύγχρονες σχέσεις, την οικογένεια, τις πολιτικές του φύλου και της σεξουαλικότητας.
Στο κέντρο του έργου του Peter Puklus βρίσκεται η φωτογραφία την οποία συνδυάζει με γλυπτά, αντικείμενα, ζωγραφικούς πίνακες, εγκαταστάσεις και σχέδια, αναδεικνύονται τις σχέσεις που συνέχουν τα διαφορετικά είδη. Στην πραγματικότητα, κάθε έργο του Peter Puklus είναι η αφήγηση μιας ξεχωριστής ιστορίας.
Bιογραφικό
Ο Peter Puklus ζει και εργάζεται στη Βουδαπέστη. Σπούδασε φωτογραφία στο Πανεπιστήμιο Τεχνών και Design Moholy-Nagy στη Βουδαπέστη και σχεδιασμό νέων μέσων στην École National Supérieur de Création Industriel στο Παρίσι. Στις πρόσφατες εκθέσεις του περιλαμβάνονται οι «The Epic Love Story of a Warrior», Kunsthaus Essen, Έσεν, 2019, «Life is Techno», ParisBerlin Fotohaus, Rencontres d’Arles, Αρλ, 2019 και «One and a half meter», Folia Gallery, Παρίσι, 2018. Το πρότζεκτ του Puklus’ «The Hero Mother – How to build a house» τιμήθηκε με το Μεγάλο Βραβείο Images Vevey 2017/2018. Ο Puklus είναι τακτικός λέκτορας και υπεύθυνος εργαστηρίου φωτογραφίας στο ΜΟΜΕ της Βουδαπέστης και στο CEPV της Ελβετίας.
Φωτογραφία εξωφύλλου Melanie Bonajo_Night Soil - Economy of Love_2015