Δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το δυνατό συναίσθημα που διαπέρασε ολόκληρο το σώμα μου, όταν είδα τις φωτογραφίες της Francesca Woodman. Η φωτογραφική ποιητική της εστιάζει στην εξερεύνηση του εαυτού και της ύπαρξης άλλοτε παιχνιδιάρικα και άλλοτε με έναν τρόπο συγκλονιστικά εσωτερικό και καθηλωτικά αληθινό. Η φωτογραφία που επιλέγω να σταθώ - “Untitled, Rome” (1977-78) - τραβήχτηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών της στην Ιταλία. Η λιτή και ρυθμική σύνθεση της εικόνας, με το σώμα της να κρέμεται από το υπέρθυρο της πόρτας, παραπέμπουν στη σταύρωση, μα ταυτόχρονα υποδηλώνεται και η ανύψωση ενός αγγέλου, καθαροί συμβολισμοί της ανθρώπινης ευθραυστότητας που μόνο ο φακός ενός / μιας σπουδαίου / σπουδαίας δημιουργού μπορεί να εκφράσει.