Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής του έδειξε πως δεν είναι ένα τυπικό κινηματογραφικό Φεστιβάλ. Δεν οργανώνει μόνο κινηματογραφικές προβολές. Ένα Φεστιβάλ που έχει στο επίκεντρό του το παιδί, δεν μπορεί παρά να έχει έναν παιδαγωγικό χαρακτήρα. Έτσι ανέδειξε, πρώτο στην Ελλάδα, τον παιδαγωγικό ρόλο του κινηματογράφου. Κινηματογραφικά εργαστήρια, συνέδρια και σεμινάρια ήταν τα αναγκαία συμπληρώματα του Φεστιβάλ. Η ενσωμάτωση των νέων τεχνολογιών στις εκπαιδευτικές δράσεις ήταν το κύριο μέλημα.
Και σήμερα δεν μπορεί να μείνει έξω από αυτόν τον μεγάλο προβληματισμό, το διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη. Σε συνεργασία με την παιδαγωγική ομάδα «Το Σκασιαρχείο», που προωθεί τις ιδέες της παιδαγωγικής του «Μοντέρνου Σχολείου» του Σελεστέν Φρενέ, οργανώνει ένα δεκαπενθήμερο δράσεων με κινηματογραφικές προβολές και συζητήσεις με τον γενικό τίτλο: Παιδεία, παιδαγωγική, νέες τεχνολογίες
Η συνεργασία με τους εκπροσώπους της παιδαγωγικής Φρενέ δεν είναι τυχαία. Ο Σελεστέν Φρενέ ήταν ο πρώτος από όλους τους παιδαγωγούς που από το 1925 κιόλας έβαλε τη ζήτημα της χρήσης των νέων τεχνολογιών στην εκπαίδευση. Την εποχή εκείνη ήταν το τυπογραφείο στο σχολείο, το ραδιόφωνο, ο κινηματογράφος. Αργότερα μπήκε η τηλεόραση. Σήμερα οπωσδήποτε η ψηφιακή τεχνολογία και το διαδίκτυο. Αλλά φυσικά δεν είναι μόνο το «λειτουργικό» ζήτημα: αν και κατά πόσο είναι χρήσιμες οι τεχνολογίες σε μια σύγχρονη εκπαιδευτική διαδικασία ή ποια τεχνικά μέσα χρησιμοποιούμε και ποια απορρίπτουμε. Το ζήτημα είναι με ποια μέθοδο τα χρησιμοποιούμε. Ποια είναι η παιδαγωγική όπου τα μέσα θα είναι χρήσιμα εργαλεία. Δεν θα καθορίζουν αλλά θα βοηθούν και θα εξελίσσουν αυτή τη διαδικασία. Δεν θα δυναστεύουν αλλά θα συντροφεύουν το μεγάλο ταξίδι της γνώσης προσφέροντας χαρά.