Η βιβλιοθεραπεία ή η Bibliotherapy είναι μια παλιά και δοκιμασμένη, στο χρόνο, μέθοδος.
Η δύναμη και τα οφέλη τής ανάγνωσης είναι ανεκτίμητα για τον άνθρωπο. Η μελέτη βιβλίων, ειδικά σε περιόδους κρίσης όπως αυτή που ζούμε τον τελευταίο χρόνο με την πανδημία, ενισχύουν και τονώνουν την ψυχική υγεία και δημιουργούν μία αίσθηση ευεξίας ενώ εξακολουθεί να παραμένει μια από τις πιο αποδοτικές μορφές θεραπείας με χαμηλό κόστος.
Από τους αρχαίους Έλληνες έως σήμερα, η ανάγνωση βιβλίων έχει συχνά αναγνωριστεί ως ένα μέσο με θεραπευτικά αποτελέσματα που αξιοποιούν τη δύναμη της δημιουργικότητας και της προσωπικής ανάπτυξης.
«ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΨΥΧΗ»
Η προέλευση της βιβλιοθεραπείας ή της Bibliotherapy μπορεί να εντοπιστεί στους αρχαίους Έλληνες, οι οποίοι κατασκευασαν βιβλιοθήκες με βιβλία ψυχαγωγίας και εκπαίδευσης. Η ποιητική του Αριστοτέλη θεωρήθηκε φάρμακο για την ψυχή. Ο Βασιλιάς Ραμσής Β 'είχε επίσης ένα αφιερωμένο θάλαμο γεμάτο με βιβλία που φέρουν την κατάλληλη ετικέτα «House of Healing for the Soul».
Στις αρχές του 19ου αιώνα οι γιατροί συνταγογραφούσαν βιβλία για καθοδήγηση και ανακούφιση από ταλαιπωρία. Στρατιώτες που συμμετείχαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο διάβαζαν βιβλία για να διαχειριστούν το τραύμα μετά τον πόλεμο.
Εδώ, εμείς προτείνουμε κάποια βιβλία που αφορούν στην τέχνη τής φωτογραφίας και θεωρούμε πως δεν πρέπει να λείπουν από τη βιβλιοθήκη σας. Σας ευχόμαστε δύναμη & καλή ανάγνωση!
Φωτό εξωφύλου: On reading - André Kertész
POST PHOTOGRAPHY, του Φώτη Καγκελάρη (10,49 Ευρώ)
Βρισκόμαστε σε μια Post-Photography εποχή, μια Μετα-εικονική εποχή, της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό είναι ότι εικόνα δημιουργεί την ανθρώπινη συνθήκη, το πώς της ζωής, τ πώς του θανάτου, το πώς του έρωτα. Η ανθρώπινη ύπαρξη αναδύεται πια ως δημιούργημα της εικόνας και όχι το αντίστροφο. Δεν είναι πια ο άνθρωπος που κάνει το «κλικ» στη μηχανή του, αλλά μηχανή που κάνει το «κλικ» επί του ανθρώπου της.
Ο άνθρωπος στη Μετα-φωτογραφική εποχή γεννιέται από τη εικόνα ως εικόνα ο ίδιος, ως εικόνα της δικής του ζωής την οποία δεν θα ζήσει ως δική του. Εικόνες τον κατακλύζουν από παντού, με εικόνες γεμίζει την υπαρξιακή του πείνα, μεταμορφώνεται σε εικόνα σαν κι εκείνες που βλέπει στην τηλεόραση, στις διαφημίσεις, στο κινητό του τηλέφωνο, στον υπολογιστή. Μεταμορφώνεται σε μια κινούμενη εικόνα ο ίδιος, σε έναν δεδομένο κόσμο από εικόνες ο οποίες σαν ταπετσαρία σκεπάζουν την ανάμνηση του πραγματικού κόσμου που κάποτε υπήρξε.
Αν θέλει να κοιταχτεί στον καθρέφτη, δεν μπορεί παρά να κοιταχτεί στον έτοιμο καθρέφτη-εικόνα της κοινωνικής συνθήκης που θα του επιβάλει την εικόνα που οφείλει να έχει για τον εαυτό του. Μια εικόνα όπου τα πάντα θα επιτρέπονται, εκτός του να είναι αυτός.
Είναι καιρός να σκεφτούμε αν οι φωτογραφίες παράγουν εμάς τους ίδιους, αν θα υπήρχαμε χωρίς φωτογραφίες. Αν, τελικά, η ζωή μας είναι οι φωτογραφίες που έχουμε βγάλει. Αν η ύπαρξή μας οφείλεται στο γεγονός ότι υπήρξαμε ως φωτογραφία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
To Ελληνικό Τοπίο- Μεταξύ μύθου και ιδεολογίας , του Ηρακλή Παπαϊωάννου (17,50 Ευρώ)
Το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΟΠΙΟ έχει, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, κεντρίσει σε μεγάλο βαθμό τη συλλογική συνείδηση και το φαντασιακό. Η φωτογραφία υπήρξε αναμφίβολα ένα από τα βασικά οχήματα στην καλλιέργεια της λιγότερο ή περισσότερο εξιδανικευμένης εικόνας του.
- Ποια ιδεολογήματα όπλισαν τη φωτογραφία για να προχωρήσει στην αναπαράσταση του ελληνικού τοπίου; - Πως μεταλλάχθηκε σταδιακά ή εικόνα αυτού του τοπίου από τη γέννηση της φωτογραφίας, στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, ως την αυγή του 21ου;
-Πόσο διαπέρασε τη φωτογραφία τοπίου η αναζήτηση εθνικής ταυτότητας;
- Διαδόθηκε τελικά περισσότερο ως ερασιτεχνική και στερεότυπη τουριστική εικόνα ή ως καλλιτεχνικό έργο με υψηλότερες πνευματικές απαιτήσεις;
- Ποια ήταν η διαφορά ανάμεσα στην επίσημη εικόνα, που καλλιέργησαν τα μαζικά έντυπα, ο τουρισμός και η λεωφόρος της ανάπτυξης, και την ανεπίσημη, που φιλοτεχνήθηκε σε ένα πνεύμα εγγύτερο στη δημοτική παράδοση;
- Ασκήθηκε τελικά η φωτογραφία τοπίου στην Ελλάδα περισσότερο ως τέχνη ή ως γλώσσα μαζικής επικοινωνίας που συμπορεύτηκε με την επίσημη ιδεολογία;
- Υπήρξε η ελληνική φωτογραφία τοπίου ένα βήμα αυτογνωσίας μέσα από την αναπαράσταση του οικείου τόπου ή περισσότερο μια πτυχή της ευρύτερης διαδικασίας εκδυτικισμού που έπαιξε ρόλο στην αθόρυβη αποίκιση της συνείδησης με αισθητικές και ιδεολογικές αξίες;
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να συμβάλει στην απάντηση τέτοιων ερωτημάτων, αναγνωρίζοντας την εγγενή πολυπλοκότητα και την ιδιαίτερη βαρύτητα που διαθέτουν το μέσον της φωτογραφίας και η έννοια του τοπίου όταν αποκτούν εθνικό πρόσημο. - Η έκδοση συνοδεύεται από ένθετο 112 σελίδων με 184 φωτογραφίες. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Φωτεινός θάλαμος - Σημειώσεις για τη Φωτογραφία, του BARTHES ROLAND (7,13 Ευρώ)
Η Φωτογραφία, για τον Ρολάν Μπαρτ, είναι το απόλυτο Μερικό, η υπέρτατη Τυχαιότητα, η Ευκαιρία, η Συνάντηση, το Πραγματικό, στην ενδελεχή έκφρασή του.
Μια «οντολογική» επιθυμία τον είχε κυριέψει σχετικά με τη Φωτογραφία. Μέσα από αυτά τα κείμενα προσπαθεί να μάθει τι είναι «καθ' εαυτή», ποιο ουσιαστικό γνώρισμα την ξεχωρίζει από την κοινότητα των εικόνων. Η έρευνα που ξεκίνησε τον οδήγησε να αναρωτηθεί: «Γιατί να μην υπάρχει, κατά κάποιον τρόπο, μια νέα επιστήμη κατ' αντικείμενο; Μια Mathesis singularis (κι όχι πια Mathesis universalis); Δέχτηκα λοιπόν να θεωρήσω τον εαυτό μου διαμεσολαβητή όλης της Φωτογραφίας: θα επιχειρούσα να διατυπώσω, με βάση μερικές προσωπικές πρωτοβουλίες, το θεμελιακό γνώρισμα, το καθολικό δίχως το οποίο δεν υπάρχει Φωτογραφία». (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Η Σκοτεινή πλευρά τής Φωτογραφίας ή γιατί η φωτογραφία (δεν) είναι τέχνη, του Στέλιου Σκοπελίτη (8,90 Ευρώ)
Κύριε Stieglitz,
σας γράφω από τη μακρινή Ελλάδα.
Εδώ και πολλές δεκαετίες η φωτογραφία έγινε αποδεκτή ως τέχνη - κάτι για το οποίο τόσο αγωνιστήκατε στις απαρχές του 20ού αιώνα.
Στην εποχή μου συμβαίνει και το εξής παράδοξο: κάθε φωτογραφία που τραβιέται/τυπώνεται θεωρείται έργο τέχνης...
Κύριε Stieglitz,
όταν ήμουν νέος προσπαθούσα μέσα από τις φωτογραφίες που τραβούσα, για μένα και για τους άλλους, να εντοπίσω το κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό και πολιτιστικό υπόβαθρο από όπου προερχόμουν, το θεωρούσα χρέος μου. Ο καθείς οφείλει να γνωρίζει τον τόπο προέλευσής του, είναι ο τόπος που τον συγκροτεί ως οντότητα.
Σήμερα το περιβάλλον διαμορφώνεται ψηφιακά - και οι νέοι φωτογράφοι θα χρειαστούν ψηφιακούς οφθαλμούς για να μπορέσουν να απεικονίσουν τον γενναίο νέο κόσμο που ανατέλλει χωρίς εμένα... ( οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Προς μία φιλοσοφία τής φωτογραφίας, του FLUSSER VILEM (6,00 Ευρώ)
Το Προς Μια Φιλοσοφία της Φωτογραφίας προτείνει μια καινούργια προσέγγιση του μέσου. Ο Vilem Flusser, καθηγητής της φιλοσοφίας των επικοινωνιών στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο της Βραζιλίας, υποδεικνύει εδώ ότι μια ανάλυση των αισθητικών, επιστημονικών και πολιτικών πλευρών της φωτογραφίας μπορούν να χρησιμεύσουν ως κλειδί στην ενδελεχή εξέταση της παρούσας κρίσης του πολιτισμού και των καινούργιων μορφών κοινωνικής και ανθρώπινης ύπαρξης όπως αποκρυσταλλώνονται από αυτή την κρίση.
Ο συγγραφέας εξετάζει τη μετάβαση από τον πολιτισμό των κειμένων στον πολιτισμό της εικόνας -από τη γραμμικότητα της ιστορίας στο δισδιάστατο της μαγείας- καθώς και τη μετάβαση από τη βιομηχανική στη μεταβιομηχανική κοινωνία.
Οι φωτογραφίες, για τον Flusser, είναι προνομιούχα φαινόμενα που επιτρέπουν την παρατήρηση και την αποκρυπτογράφηση των μεταβάσεων που βιώνουμε σήμερα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Περί τής τέχνης τής φωτογραφίας, του WESTON EDWARD (11,13 Ευρώ)
Η φωτογραφία στα χρόνια του έρωτα
Edward Weston: Περί της τέχνης της φωτογραφίας
Απάνθισμα σχολίων περί φωτογραφίας
Από τις σημειώσεις της Νέας Υόρκης
Η φωτογραφία ανήκει στο κάθε σήμερα
Σκέψεις για τη φωτογραφία
Από τα Ημερολόγιά μου
Είναι η φωτογραφία η όγδοη τέχνη;
Η φωτογραφία ως σύγχρονη έκφραση
Όχι στο φωτογραφικό Πικτοριαλισμό
Σημαίνουσα αναπαράσταση, όχι ερμηνεία
Η φωτογραφία πρέπει να είναι φωτογραφική
Ένας απολογισμός - I
Ένα σύγχρονο μέσο για τη δημιουργική έκφραση
Ένας απολογισμός - II
Η φωτογραφία
Το φως κόντρα στο φωτισμό
Το φωτογραφικό πορτρέτο - Λόγος πρώτος
Η αισθητική βάση της φωτογραφίας
Το φωτογραφικό πορτρέτο - Λόγος δεύτερος
Το φωτογραφικό βλέμμα
Εγώ, ο Έντουαρντ Γουέστον
Τι είναι η φωτογραφική ομορφιά;
HOMO PHOTOGRAPHICUS
Ψυχαναλυτικές & Φιλοδοφικές διαστάσεις τής εικόνας, του Φώτη Καγγελάρη (12,00 Ευρώ από τις εκδόσεις Αναγνώστης)
Η φωτογραφία, αναλαμβάνοντας να συλλάβει το ασύλληπτο της πραγματικότητας, τεμαχίζοντάς την και αποδίδοντάς την σε εικόνα, επιχειρεί ταυτόχρονα να συλλάβει, μέσα στο συμβολικό πλαίσιο του λόγου, την επιθυμία του ανθρώπου να δει πέραν της πραγματικότητας, πέραν της εικόνας. Μα, την ίδια αυτή στιγμή, η ίδια η εικόνα γίνεται εμπόδιο σε αυτό.
Η φωτογραφία, εκκινώντας από τη σχέση της με τη φθορά, τον χρόνο, τον θάνατο, υπόσχεται το ψεύδος εκείνο για το οποίο έλεγε ο Nietzsche ότι έχουμε ανάγκη για να ζήσουμε. Μια δήθεν νίκη επί του παράλογου. Μια υπόσχεση ότι θα υπάρχουμε και «μετά». Ένας δήθεν έλεγχος σ' αυτό ακριβώς που παράγει την εικόνα: το κενό, το άλεκτο, την τρέλα.
Η φωτογραφία αναδύεται έτσι ως μια μαρτυρία για το «πέραν» και ταυτόχρονα ως μια καθήλωση στο «εδώ», κάνοντάς μας να αφουγκραζόμαστε τη φράση του Roland Barthes: «Η φωτογραφία είναι εικόνα τρελή εμποτισμένη με πραγματικότητα». (οπισθόφυλλο βιβλίου)
Περί Φωτογραφίας , της SONTAG SUSAN (7,00 Ευρώ)
(. . .) Στον κόσμο ιδωμένο με τα μάτια της Σόνταγκ, όλες οι φωτογραφίες έχουν σημασία, χρήζουν ανάλυσης, συνεισφέρουν στην κατανόηση του μέσου και της επίδρασης που ασκεί στη ζωή μας. Οι διαχωριστικές γραμμές και τα διλήμματα, που συνοδεύουν το μέσον από την εμφάνισή του, ξεθωριάζουν. Η φωτογραφία αντιμετωπίζεται ως ένα σύστημα παραγωγής εικόνων που, έχοντας εισχωρήσει βαθιά στην κοινωνική συνείδηση, με τη μαγική ευκολία της λειτουργίας της, μας έχει καταστήσει όλους χρήστες του μέσου και κοινωνούς των αποτελεσμάτων του. Αποτελεί αναντίρρητη αλήθεια ότι, στα 15 χρόνια ζωής της, αυτή η συλλογή δοκιμίων έχει παίξει σημαντικό ρόλο στον εσωτερικό διάλογο της φωτογραφίας. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)
Σκέψεις για τη Φωτογραφία, του Πλάτωνα Ριβέλλη (11,47 Ευρώ)
ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ συνιστούν μια προσωπική προσέγγιση της καλλιτεχνικής φωτογραφίας. Ο Πλάτων Ριβέλλης υπογραμμίζει κατευθύνσεις στην ιστορία της, επισημαίνει φωτογράφους που τον σημάδεψαν, σχολιάζει φωτογραφίες που τον συγκίνησαν, αναφέρει βιβλία που τον εδίδαξαν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Νέος Μονόλογος για τη φωτογραφία και την τέχνη, του Πλ.Ριβέλλη ( iFocus τιμή 16,00)
Ο «Μονόλογος για τη φωτογραφία» του Πλάτωνα Ριβέλλη κυκλοφόρησε σε πρώτη έκδοση το 1987. Στα τριάντα τρία χρόνια που μεσολάβησαν έκτοτε, οι απόψεις του συγγραφέα παρέμειναν στη βάση τους ίδιες, οι αποχρώσεις τους όμως ελαφρώς άλλαξαν. Ο «Νέος Μονόλογος για τη φωτογραφία και την τέχνη», μέσω του τίτλου του, δηλώνει τη συγγένειά του με τον παλαιό, αλλά, μέσω του νέου κειμένου, επιχειρεί να αποδώσει την αλλαγή μέσα στη συνέχεια. Οι λίγες φωτογραφίες του συγγραφέα που συνοδεύουν το κείμενο και που διατρέχουν αυτά τα χρόνια δεν επιχειρούν να υποστηρίξουν οπτικά τις απόψεις, αλλά να υπενθυμίσουν ότι η μόνη σταθερή αναφορά παραμένει πάντα η αγάπη για τη φωτογραφία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Σημειώσεις για τη φωτογραφία, του STIEGLITZ ALFRED (11,13 Ευρώ)
Έχω κάνει τα πάντα για τη φωτογραφία δεν μένει παρά να θυσιάσω και το σώμα μου γι' αυτήν. Το πάθος μου για την αγαπημένη μου τέχνη είναι τώρα μεγαλύτερο από ποτέ. Δίνω τούτη τη μάχη σαράντα ολόκληρα χρόνια και θα την πάω μέχρι το τέλος, μόνος μου και χωρίς χρήματα αν χρειαστεί. Δεν είναι μια μάχη για τη φωτογραφία ούτε για τους φωτογράφους, έτσι γενικά. Άλλωστε και τις φωτογραφίες μου δεν τις υπογράφω. Δεν αγωνίζομαι για να "κάνω όνομα". Ίσως να έχετε καταλάβει ποια είναι αυτή η μάχη. Είναι ένας αγώνας οικουμενικός. Μπορεί να ακούγεται τρελό. Το ίδιο τρελό ακούγεται κάθε τι πνευματικό που γεννιέται αυτή την εποχή της βασιλείας του υλισμού.
Αυτό που αληθινά, βαθιά, με ενδιαφέρει στη φωτογραφία δεν είναι η επαγγελματική της πλευρά -τι χυδαίος όρος!- αλλά η διάσταση της τέχνης που λαμβάνει χώρα στο εσωτερικό της, μυστικά, ως αποτέλεσμα της βαθύτερης εσωτερικής εμπειρίας, και αυτή είναι η φωτογραφική τέχνη που ζει στο χρόνο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
The Decisive Moment, του Henri Cartier-Bresson (5,60 Ευρώ)
Ένα από τα σημαντικότερα δοκίμια που γράφτηκαν ποτέ για τη φωτογραφία, από έναν από τους μεγαλύτερους φωτογράφους του 20ού αιώνα. «Η φωτογραφία είναι για μένα η αναγνώριση μέσα στην ίδια την πραγματικότητα ενός ρυθμού επιφανειών, γραμμών ή αξιών· το μάτι αποσπά το θέμα κι η μηχανή δεν έχει παρά να κάνει τη δουλειά της, να αποτυπώσει στο φιλμ την απόφαση του ματιού. Μια φωτογραφία βλέπεται στο σύνολό της, με μια ματιά, σαν πίνακας· η σύνθεση είναι μια συγχρονισμένη συμμαχία, ο οργανικός συντονισμός κάποιων ορατών στοιχείων. Δεν συνθέτουμε δίχως λόγο, χρειάζεται μια αναγκαιότητα, και δεν μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη μορφή από το περιεχόμενο. Στη φωτογραφία υπάρχει μια καινούργια πλαστική, έργο των στιγμιαίων γραμμών, δουλεύουμε με την κίνηση, μ' ένα είδος προαισθήματος της ζωής, και η φωτογραφία οφείλει να αγγίζει μέσω της κίνησης την εκφραστική ισορροπία.»
Η Φωτογραφία ως αίνιγμα, του Ηρακλή Παπαϊωάννου (12,60)
Στην παρούσα έκδοση ανθολογούνται κείμενα του συγγραφέα που αφορούν τη σύγχρονη ελληνική φωτογραφία ιδωμένη ως τέχνη και ως μέσον που επηρεάζει βαθιά τη συλλογική συνείδηση.
Μέσω της ανάδειξης των κειμένων αυτών παρουσιάζονται οι διαφορετικές γενιές και τεχνοτροπικές προσεγγίσεις των τελευταίων τριάντα ετών. Καταγράφονται κείμενα από συνεργασίες και ανθρώπους, που χάραξαν την πορεία του συγγραφέα σε μια συγγραφική δραστηριότητα που ίσως να μην υπήρξε κάτι περισσότερο από την εμμονική απόπειρα να διαπεράσει κανείς το περιτύλιγμα και να αγγίξει το περιεχόμενο, σ’ ένα μέσο όπως η φωτογραφία όπου αυτά τα δυο συμπιέζονται δυναμικά στα όρια μιας επιφάνειας.
Τα κείμενα της έκδοσης αναφέρονται σε δουλειές των: Κώστα Μπαλάφα, Γιώργου Δεπόλλα, Βίκτορα Κοέν, Στέλιου Ευσταθόπουλου, Γιάννη Ψυχοπαίδη, Πάρι Πετρίδη, Πάνου Κοκκινιά, Κωστή Αντωνιάδη, Χρήστου Χρυσόπουλου, Άρι Γεωργίου, Γιάννη Παντελίδη, Αβραάμ Παυλίδη
Λανθάνουσα εικόνα, του Κωστή Αντωνιάδη (14,00 Ευρώ)
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσες φορές και για πόση ώρα έχω κοιτάξει τις φωτογραφίες που μου αρέσουν. Είναι μέσα στα βιβλία μου, μέσα στους φακέλους μου, πολλές φορές δεν ξέρω πια πού θα τις βρω. Ξέρω πως ο χρόνος που τους έχω αφιερώσει συνολικά, μερικά λεπτά της ώρας, είναι πολύ λίγος σε σχέση με τη σημασία που έχουν για μένα. Αυτές τις διαλεχτές εικόνες δεν τις κρεμώ ποτέ στους τοίχους, η θέση τους είναι στο μυαλό μου, στη φαντασία μου, μαζί με τις άλλες εικόνες της μνήμης, τις εικόνες των λέξεων, των ήχων, αυτές τις εικόνες που γνωρίζουμε την ύπαρξή τους, τις βλέπουμε, αλλά διαλύονται κάθε φορά που προσπαθούμε να τις κοιτάξουμε.
Έτσι, η αληθινή σχέση μου με τις φωτογραφίες που μ' ενδιαφέρουν μετριέται με την επιθυμία μου να τις ξανακοιτάξω κάποια στιγμή, για λίγα δευτερόλεπτα. Το να γράψω, λοιπόν, ένα κείμενο για μια τέτοια φωτογραφία προϋποθέτει να τη βάλω μπροστά μου και να την κοιτάξω προσεκτικά, δηλαδή να εξαντλήσω την επιθυμία μου. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να κάνω σε μια φωτογραφία που έχει σημασία για μένα. Αλλά ακόμα κι αν ξεπερνούσα αυτή τη δυσκολία, αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσε ο λόγος να σχετιστεί με τη φωτογραφία. Θα μπορούσα, για παράδειγμα, να παραθέσω κάποιες πληροφορίες για την εποχή που έγινε ή για τον φωτογράφο που την έκανε. Θα μπορούσα ακόμα να τη χρησιμοποιήσω για να εκφράσω κάποιες σκέψεις σχετικά με τη θέση της φωτογραφίας στη σύγχρονη καλλιτεχνική έκφραση. Τέλος στη χειρότερη περίπτωση, θα μπορούσα να υποδείξω με ποιον τρόπο πρέπει να την κοιτάξει κανείς. Ποτέ, όμως, δεν θα μπορούσα να μιλήσω ή να γράψω άμεσα γι' αυτήν την ίδια τη φωτογραφία, χωρίς να προδώσω το συναίσθημα που μου προκαλεί. Ξέρω καλά τι μπορεί να κάνει ένα κείμενο σε μια φωτογραφία.
Γι' αυτό διάλεξα μια φωτογραφία που δεν περιέχει κάτι φωτογραφημένο (κανένα ίχνος της ορατής πραγματικότητας), αλλά ένα σύντομο σχόλιο, που αναφέρεται στη σχέση της φωτογραφίας με την πραγματικότητα. Ο Duane Michals, όπως πολλοί σύγχρονοί του φωτογράφοι και μερικοί παλιότεροι, ξέρει καλά τι μπορεί να κάνει η φωτογραφία στην πραγματικότητα που φωτογραφίζεται. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Ζεν Και η Τέχνη της Τοξοβολίας (3,67 Ευρώ)
Το Ζεν στη πράξη συνήθως συνδυάζεται με κάποια τέχνη. Όμως ονομάστηκε και ορίστηκε σαν "τέχνη χωρίς τέχνη". Είναι η αναγωγή του ανθρώπου από το συγκεκριμένο στο αφηρημένο από την περιορισμένη μορφή στης άπειρη ιδέα. Αυστηρό σε κάθε είδος προσκόλλησης είναι ένας δρόμος λύτρωσης και δημιουργικότητας του ανθρώπινου πνεύματος. Δρόμος που οδηγεί στη χαρά και στη σοφία της παγκόσμιας ενότητας.
Σμιλεύοντας τον χρόνο, του ΑΝΤΡΕΪ ΤΑΡΚΟΦΣΚΙ (10,61)
Έργο του σκηνοθέτη είναι να αναδημιουργήσει τη ζωή: την κίνησή της, τις αντιφάσεις της, τη δυναμική και τις συγκρούσεις της. Καθήκον του είναι να αποκαλύπτει κάθε ιώτα της αλήθειας που είδε , ακόμα κι αν δεν την αποδέχονται όλοι. Φυσικά, ένας καλλιτέχνης μπορεί να χάσει το δρόμο του. Ωστόσο ακόμα και τα λάθη τουμπορεί να έχουν ενδιαφέρον, αρκεί να είναι ειλικρινή, για τί αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα της εσωτερικής του ζωής, των περιπλανήσεων και του αγώνα στον οποίο τον εξώθησε ο εξωτερικός κόσμος. (Άλλωστε κατέχει κανείς ποτέ όλη την αλήθεια;) Κάθε συζήτηση για το τι μπορούμε να δείξουμε στην οθόνη και τι όχι είναι απλώς πεζή και αήθης απόπειρα διαστροφής της αλήθειας...
Συνεχίζεται...