Όσκαρ 2016: Αυτό το αγαλματίδιο ποιος θα το πάρει; Lubezki, Deakins, Richardson, Seale και Lachman στην κούρσα για το Όσκαρ Φωτογραφίας.

 

Ρίχνοντας μια ματιά στις υποψηφιότητες για το βραβείο καλύτερης φωτογραφίας φέτος, παρατηρούμε ότι κάθε φίλμ φέρνει κάτι ξεχωριστό, από τα μακροσκελή πλάνα του The Revenant, την έξοχη αίσθηση του χώρου στο Fury Road ή την έμπειρη κίνηση της κάμερας στο The Hateful Eight. Η πεντάδα ολοκληρώνεται με τα καταπληκτικά κοντινά του Carol και τα «ανησυχητικά» πλάνα του Sicario.

 

Έχουμε τους συνήθεις ύποπτους υποψήφιους σ αυτή τη κατηγορία, τον 2 φορές στη σειρά νικητή  Emmanuel Lubezki και τον 13 φορές υποψήφιο αλλά ποτέ νικητή- Roger Deakins.

 

Η κινηματογράφηση, φέτος, είναι υψηλού επιπέδου κάνοντας την απόφαση της 28ης Φεβρουαρίου ακόμα πιο δύσκολη, τουλάχιστον στα χαρτιά. Λαμβάνοντας υπόψη ότι τα κριτήρια επιλογής της βράβευσης αυτού του θεσμού δεν είναι πάντα καλλιτεχνικά, αλλά απόρροια δημόσιων σχέσεων και εμπορικών τακτικών, το παρελθόν έχει δείξει πως δεν κερδίζει πάντα ο καλύτερος αλλά πολλές φορές μένει και εκτός πεντάδας...

 

'Αλλα δεν είμαστε εδώ για τα βραβεία, αλλά για τις πανέμορφες εικόνες.

Ας δούμε τις 5 υποψηφιότητες με τους διευθυντές φωτογραφίας τους.

 

________________________________________________________________

 

 

 

 

The Hateful Eight

 

 

Who? : O Robert Richardson συχνός συνεργάτης του Ταραντίνο (Inglourious Basterds (2009), Django Unchained (2012) and Kill Bill: Vol. 1 ) και του Martin Scorsese, έχει κερδίσει 3 φορές το Όσκαρ με τα The Aviator 2004, JFK (1991) και Hugo (2011)

 

Focus in: Το The Hateful Eight γυρίστηκε σε 70mm film, (με wide-angle Ultra Panavision 70 lenses) ένα super-wide screen φορμάτ το οποίο έχει το χαρακτηριστικό να μεγαλοποιεί τις αποστάσεις ανάμεσα στα αντικείμενα σε ένα φιλμ. Το βάθος πεδίου χρησιμοποιείται καταπληκτικά εδώ, και παρόλο που μπορεί να υπάρχουν στιγμές που οι ηθοποιοί πλησιάζουν ο ένας τον άλλον, ταυτόχρονα διατηρείται η απόσταση μεταξύ τους. Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι γυρισμένο μέσα σε ένα δωμάτιο, κυριαρχούν τα πυκνά χρώματα και διαφορετικές τεχνικές στην κίνηση της κάμερας. Η περιστροφική κίνηση της γύρω από τους χαρακτήρες, βοηθάει να τονίζεται και να μεταφέρεται μια δυναμική ανάμεσα τους. Η μετατόπιση από ένα δωμάτιο γεμάτο ανθρώπους, σε μακροσκελή πλάνα τοπία είναι αριστοτεχνική.

 

Θα το πάρει; : Μάλλον... όχι. Η ταινία δεν έχει παίξει στις μεγάλες κατηγορίες, μόνο στο Β Γυναικείου ρόλου και έχει δύσκολο ανταγωνισμό. Σίγουρος, πάντως, πρέπει να θεωρείται ο Ennio Morricone στην κατηγορία μουσικής.

 

 

 

 

 

Sicario

 

 

Who? :  O Roger Deakins έχει προταθεί για όσκαρ 13 φορές με δουλειές όπως το Skyfall (2012), No Country for Old Men (2007), Fargo (1996) και The Shawshank Redemption (1994). Δεν έχει κερδίσει καμία...ακόμα.

 

Focus in: Στο Sicario έχουμε συχνές εναλλαγές από σκηνές γυρισμένες στο φως της ημέρας και αντίστοιχες γυρισμένες στο σούρουπο. Οι σκηνές που είναι τραβηγμένες τη μέρα είναι λιτές και χρησιμοποιείται ένας επίπεδος χρωματικός τόνος, κάνοντας το αποτέλεσμα πιο ρεαλιστικό και πιστευτό. Ταυτόχρονα, με μια ελαφριά υπερέκθεση φωτός και την κατάλληλη κίνηση της κάμερας, δημιουργείται μια αίσθηση ενόχλησης και έντασης ανάμεσα στους χαρακτήρες. Η πιο λεπτομερή δουλεία φαίνεται στις σκηνές που είναι γυρισμένες το σούρουπο, με τα έντονα μπλε και μαύρα σύννεφα και τις φιγούρες να χάνονται μαζί με τη δύση του ηλίου. Τονικά, απειλητικά και όμορφα ταυτόχρονα, με μια πιο «ταραγμένη» αίσθηση στην κίνηση, όπως και το θέμα που διαπραγματεύεται η ταινία, το αποτέλεσμα ακροβατεί ανάμεσα στον ρεαλισμό και στον σκοτεινό ρομαντισμό, με αισθητή την παλιομοδίτικη γραφή του Roger Deakins.

 

Θα το πάρει; : Δυστυχώς, ο Roger Deakins θα φύγει μάλλον με άδεια χέρια, πάλι...

 

 

 

 

 

The Revenant 

 

 

Who? : Ο Μεξικάνος Emmanuel Lubezki είναι ο νικητής τις τελευταίες 2 χρονιές και έρχεται με φόρα φέτος με την καταπληκτική του δουλεία στο The Revenant.

 

Focus in: Τα έχουμε γράψει όλα για το The Revenant εδώ

 

Θα το πάρει; : Ο Emmanuel Lubezki είναι το φαβορί φέτος, σε μιά ταινία που υπερισχύει η τεχνική της αρτιότητα, έναντι του θέματος. Έστρεψε όλα τα φώτα της προσοχής πάνω του (με τον Leo να προβάρει για το Α Αντρικό), άρα το τρίτο Όσκαρ φωτογραφίας το έχει σχεδόν σίγουρο. Εκτός, εάν κάνει την ανατροπή ο παρακάτω...

 

 

 

 

 

Mad Max: Fury Road

 

 

Who? :  Ο John Seale έχει κερδίσει μια φορά το Όσκαρ με το The English Patient (1996) και μας έχει παρουσιάσει δουλειές όπως Cold Mountain (2003), Rain Man (1988) και The Talented Mr. Ripley (1999). Ο John Seale μετά από μια πολύχρονη καριέρα, είχε δηλώσει πως είχε αποσυρθεί, αλλά τελικά επέστρεψε για χάρη του -Ελληνικής καταγωγής- σκηνοθέτη George Miller και τον μετά-αποκαλυπτικό κόσμο του Mad Max: Fury Road.

 

Focus in: Συνεχής περιστρεφόμενη κίνηση της κάμερας, με εναλλαγές διαρκείας ανάμεσα σε κοντινά και μακρινά πλάνα, αλλάζουν συνεχώς τη γωνία της κινηματογράφησης, δίνοντας κατά αυτό το μοτίβο την αίσθηση της κίνησης (βοηθούν και τα κινούμενα αμάξια σ αυτό). Οι λήψεις, διαρκώς, αμφιταλαντεύουν τις αποστάσεις ανάμεσα στους ηθοποιούς, τονίζοντάς τους με τα «σφιχτά» κοντινά καρέ και αφήνοντάς τα να αναπνεύσουν με απότομη εναλλαγή σε ευρεία πλάνα. Όλα αυτά διατηρούν και τονίζουν τον ασταμάτητο ρυθμό της ταινίας, μέσα σε μια αριστοτεχνική αίσθηση σωστής εκμετάλλευσης του χώρου. Οι νυχτερινές λήψεις με ένα ονειρικό και υπερρεαλιστικό ύφος είναι απλά συγκλονιστικές, ντυμένες μέσα σε ένα έντονο μπλε χρώμα. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αισθητικά τόσο όμορφο, που ο George Miller σχεδιάζει την επανακυκλοφορία της ταινίας μέσα στο 2016 (μάλλον στην BlueRay εκδοχή του) σε ασπρόμαυρο φορμάτ και...βουβή!

 

Θα το πάρει; : Παίζει...Το Mad Max: Fury Road ήταν μια ταινία που δεν περίμενε κανείς να είναι καλή και σίγουρα να φτάσει μέχρι τα Όσκαρ. Κατέληξε, τελικά, να κερδίζει κοινό, κριτικούς και τον, κοινής αποδοχής, σεβασμό. Έχει προταθεί σε 10 κατηγορίες -για καλύτερη ταινία-σκηνοθεσία, και είναι η μόνη ταινία που μπορεί να ανταγωνιστεί το The Revenant στα ίσια στην κατηγορία της φωτογραφίας.

 

 

 

 

 

 

Carol

 

 

Who? : Ο Edward Lachman του καταπληκτικού The Virgin Suicides (1999) και του Far from Heaven (2002)  είναι δεύτερη φορά υποψήφιος και διεκδικεί το Όσκαρ φέτος με αξιώσεις.

 

Focus in: Η υψηλή ποιότητα στην κινηματογράφηση εδώ φαίνεται από τις λεπτομέρειες οι οποίες, όπως πάντα, κάνουν και τη διαφορά... Συνεχόμενα κοντινά πλάνα, που πιάνουν ακόμα και τις μικρολεπτομέρειες του θέματος, είτε αυτά είναι σε μαλλιά, χείλη ή χέρια. Λήψεις μέσα από βρεγμένα τζάμια, αντανακλάσεις από τους περαστικούς και φίλτρα θολώματος δημιουργούν φωτογραφίες ονειρικού ύφους. Το αποτέλεσμα βγάζει κάτι μυστηριώδες και η φωτογραφία δίνει την αίσθηση της ανάμνησης, αντικατοπτρίζοντας ταυτόχρονα τη συναισθηματική φόρτιση των ηθοποιών. Οι κοινότυπες λήψεις μέσα στα μπαρ, εδώ, μετατρέπονται μέσα από την επιλογή των περίεργων επιλογών στις γωνίες και τα κοψίματα, σε ματιές τρίτων πάνω στις πρωταγωνίστριες και στο ευαίσθητο, για την εποχή της δεκαετίας του 50, θέμα της ταινίας. Τα χρώματα έχουν μια μίξη ζεστού και κρύου και ο Edward Lachman πειραματίζεται με όλες τις αποχρώσεις των χρωμάτων. Το τελικό αποτέλεσμα, εκτός από όμορφο, αποπνέει μια αίσθηση φρεσκάδας.

 

Θα το πάρει; : Δύσκολο, αν και θα ήταν μια ευχάριστη ανατροπή. Το Carol έχει δύσκολο ανταγωνισμό σε όλες τις κατηγορίες που έχει προταθεί και δε θα είναι έκπληξη να φύγει με άδεια χέρια.

Πάντως η δικιά μας ψήφος πάει εδω!

 

________________________________________________________________

 

 

 

Κείμενο: Τόλης Χατζηγνατίου

The Soundtrack for writing this: The Hateful Eight Soundtrack OST - Ennio Morricone