Αν κάποιος θέλει να απαντήσει στο ερώτημα πότε ακριβώς ξεκίνησε η Τέχνη της Κινηματογράφησης ας ανάψει ένα κερί σε σκοτεινό δωμάτιο. Το σκοτάδι φωτίζεται από το φως και είναι αυτό που δημιουργεί σκιές. Το θέατρο σκιών που ανακάλυψαν χίλια χρόνια πριν οι Κινέζοι αποτελεί τη βάση για αυτό που σήμερα ονομάζουμε Κινηματογράφο. Οι Κινέζοι παρατήρησαν ότι μια τρύπα σε ένα παντζούρι έδειχνε τον έξω κόσμο ανάποδα στον εσωτερικό τοίχο.
Η δημιουργία του Κινηματογράφου
Αν κάποιος θέλει να απαντήσει στο ερώτημα πότε ακριβώς ξεκίνησε η Τέχνη της Κινηματογράφησης ας ανάψει ένα κερί σε σκοτεινό δωμάτιο. Το σκοτάδι φωτίζεται από το φως και είναι αυτό που δημιουργεί σκιές. Το θέατρο σκιών που ανακάλυψαν χίλια χρόνια πριν οι Κινέζοι αποτελεί τη βάση για αυτό που σήμερα ονομάζουμε Κινηματογράφο. Οι Κινέζοι παρατήρησαν ότι μια τρύπα σε ένα παντζούρι έδειχνε τον έξω κόσμο ανάποδα στον εσωτερικό τοίχο.
Τον 16ο αιώνα ο Τζιρολάμο Κορντάνο στερέωσε ένα είδος φακού σε μια τρύπα. Δυο αιώνες μετά ακολούθησε η εφεύρεση του "μαγικού φανού". Όλα αυτά όμως αφορούν την αποτύπωση σταθερών εικόνων σε αντίθεση με το κινηματογράφο που έχει κίνηση. Στην πραγματικότητα όμως, μια ταινία είναι μια οφθαλμαπάτη, καθώς αποτελείται από εκατοντάδες στατικές εικόνες που περνούν με μεγάλη ταχύτητα για να μη τις βλέπουμε αυτούσιες αλλά με κίνηση. Έτσι φτάνουμε στους αδερφούς Λυμιέρ (φωτό κάτω), εφευρέτες της πρώτης κινηματογραφικής μηχανής.
Οι αδερφοί Λυμιέρ, ο Λουί ( 5 Οκτωβρίου 1864- 6 Ιουνίου 1948) και ο Όγκιστ ( 19 Οκτωβρίου 1862- 10 Απριλίου 1954) γεννήθηκαν στην πόλη Μπελανσόν της Γαλλίας αλλά και οι δυο μεγάλωσαν στη Λιόν όπου ο πατέρας τους διατηρούσε κατάστημα φωτογραφικών ειδών.
Κατοχύρωσαν την εφεύρεση τους με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 13 Φεβρουαρίου του 1894. Ο Λουί Λυμιέρ (επικεφαλής του μεγαλύτερου φωτογραφικού εργοστασίου και ουσιαστικά το δαιμόνιο επιχειρηματικό μυαλό της οικογένειας) έδωσε στην εφεύρεση το όνομα
Κινηματογράφος ( Cinematographe).
Ο Λουί Λυμιέρ αντιλήφθηκε εξ αρχής τις εμπορικές διαστάσεις της εφεύρεσης του, βλέποντας τη περισσότερο ως εργαλείο διαφήμισης των προϊόντων του, παρά ως μέσο καλλιτεχνικής δημιουργίας και έκφρασης. Φημολογείται δε, ότι είχε εκμυστηρευτεί στον Ζόρζ Μελιέ όπου και πούλησε την εφεύρεση του, ότι " Ο κινηματογράφος είναι μια εφεύρεση χωρίς μέλλον".
Ο κινηματογράφος των αδερφών Λυμιέρ ήταν μια φορητή κινηματογραφική μηχανή λήψεως, εκτύπωσης και προβολής φιλμ που έμοιαζε αρκετά με ραπτομηχανή. Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποίησαν φιλμ από celluloid με οδοντωτές τρύπες στο πλάι. Η διαδικασία ήταν η εξής: Ένα δόντι ξετύλιγε το φιλμ, πηδώντας από τρύπα σε τρύπα ενώ κουρδιζόταν με μανιβέλα για να μπορεί να προβάλλει 16 φωτογραφίες το δευτερόλεπτο, δημιουργώντας έτσι το αίσθημα της κίνησης.
Η πρώτη ιδιωτική προβολή ταινίας μικρού μήκους με εισιτήριο, δικής τους παραγωγής έγινε στις 22 Μαρτίου 1895 στην υπόγεια αίθουσα του καφενείου Γκραν Καφέ στο Παρίσι. Στην πρώτη δημόσια προβολή στις 28 Δεκεμβρίου παρευρέθησαν 35 άτομα, τα οποία παρακολούθησαν δέκα ταινίες, οι οποίες είχαν διάρκεια συνολικά 15 λεπτά. Σε αυτού του είδους τις προβολές συνήθιζαν να προβάλλουν στατικά μια σκηνή βγαλμένη από την καθημερινότητα, παρόλα αυτά, η πρώτη τους ταινία που έδειχνε ένα τραίνο να κατευθύνεται απειλητικά προς το φακό, προκάλεσε τρόμο στους έκπληκτους θεατές.
Ο πατέρας των αδερφών Λυμιέρ διηύθυνε τις παρισινές προβολές, οι οποίες το 1896 έφτασαν τις είκοσι.
Με τη συγκεκριμένη μηχανή γυρίστηκαν από τους αδερφούς Λυμιέρ κάποιες από τις πρώτες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου, όπως το "Η έξοδος από το εργοστάσιο Λυμιέρ" (φωτό κάτω) και ο "Ο ποτιστής που ποτίζεται", ενώ μόλις δυο χρόνια αργότερα είχαν δημιουργήσει τουλάχιστον χίλιες ταινίες.