Σε ηλικία μόλις 12 χρονών αγοράζει τη πρώτη του φωτογραφική μηχανή Box Tengor Agfa και κάνει τις πρώτες φωτογραφικές του απόπειρες, « επηρεασμένος, από τον ζωγράφο Moholy Nagy». Από μικρή ηλικία φανέρωνε το ατίθασο του χαρακτήρα του.
Η σημερινή μας εξερεύνηση θα πραγματοποιηθεί σε μία ιδιαίτερη προσωπικότητα όπου αδιαμφισβήτητα κατάφερε να αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τέχνη μέσα από την εμπορευματοποιημένη φωτογραφία. Φωτογράφος πορτραίτων ταυτίζοντας το όνομα του με τα καλύτερα ονόματα της μόδας και όχι μόνο.
Το φωτογραφικό του αποτέλεσμα πολλές φορές χαρακτηρίστηκε από κριτικούς ως πορνογραφικό και με στοιχεία σαδομαζοχισμού.
Η απάντησή του βέβαια σε όλα αυτά, πέρα από τη παγκόσμια αναγνώριση του έργου του, ήταν :
"My job as a portrait photographer is to seduce, amuse and entertain"
Η βιογραφία του Helmut Newton
Στις 31 Οκτωβρίου του 1920 γεννιέται στο Βερολίνο ο Helmut Neustädter, παιδί αστικής οικογένειας της περιοχής του Schöneberg.
Σε ηλικία μόλις 12 χρονών αγοράζει τη πρώτη του φωτογραφική μηχανή Box Tengor Agfa και κάνει τις πρώτες φωτογραφικές του απόπειρες, «επηρεασμένος, από τον ζωγράφο Moholy Nagy»
Από μικρή ηλικία φανέρωνε το ατίθασο του χαρακτήρα του. Ο πατέρας του, ιδιοκτήτης επιχείρησης κατασκευής κουμπιών, του παρείχε τη δυνατότητα να φοιτήσει σε ιδιωτικό αμερικάνικο σχολείο της πόλης του κάτι όμως που δεν ολοκλήρωσε ποτέ. Η αδιαφορία του για τα μαθήματα σε αντίθεση με τη λατρεία του στη κολύμβηση, τα κορίτσια και τη φωτογραφία ανάγκασε τη διεύθυνση του σχολείου να τον αποβάλλουν.
Το 1936 μέσω των γνωριμιών της μητέρας του εκπαιδεύεται δίπλα στη φημισμένη φωτογράφο μόδας Else Simon γνωστή ως Yva. Έτσι μυείτε στο χώρο του πορτραίτου και φωτογράφισης μόδας : «Φωτογράφιζα τις φίλες μου με τα ρούχα και τα καπέλα της μητέρας μου, που ενημερωνόταν από όλα τα περιοδικά μόδας. Ήδη αρκετά ικανός με τη φωτογραφική μηχανή, προσπαθούσα να μιμηθώ το στυλ των φωτογραφιών που έβρισκα, και η φιλοδοξία μου ήταν να γίνω φωτογράφος της Vogue».
Το 1938 στα χρόνια εποχή ανόδου του ναζισμού έρχεται αντιμέτωπος με δύο μεγάλα προβλήματα :
Πρώτον λόγω της εβραϊκής καταγωγής του πατέρα του, ο ίδιος δε μπορεί να λειτουργήσει την επιχείρηση του και τον κλείνουν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου από τότε δεν τον ξαναβλέπει και δεύτερον για τον ίδιο λόγω εκτελούν τη φωτογράφο Yva!
Ο ίδιος μέσω διασυνδέσεων της μητέρας του καταφέρνει όταν γίνεται 18 ετών να βγάλει διαβατήριο και να ταξιδέψει στη Χιλή, όπου βρισκόταν και η υπόλοιπη οικογένεια του, αλλά τελικά αποφασίζει μόνος του και αποβιβάζεται στη Σιγκαπούρη. «Πήρα μαζί μου ό,τι μπορούσα. Είχα μερικές φωτογραφικές μηχανές, κυρίως μία Rolleicord και μία Kodak, και έλπιζα ότι θα με βοηθήσουν να κερδίσω τη ζωή μου επαγγελματικά».
Το ταξίδι του μέσα στο Conte Rosso είναι για αυτόν μία αναπάντεχη εμπειρία «Αυτό το πλοίο ήταν για εμάς παράδεισος. Κάθε απόγευμα χορεύαμε, πίναμε, ικανοποιούσαμε τα σεξουαλικά μας απωθημένα. Προσέγγιζα πάντα τις μεγαλύτερες γυναίκες. Με γοήτευαν η λάμψη τους, η εξυπνάδα τους και η σεξουαλικότητα που εξέπεμπαν».
Προσλαμβάνεται ως φωτογράφος στην κοσμική στήλη της Singapore Straits Times. Σε σύντομο όμως χρονικό διάστημα δύο εβδομάδες, τον διώχνουν και μία ευκατάστατη ηλικιωμένη γυναίκα εν ονόματι Josette τον έχει υπό την προστασία της, και ανοίγει το πρώτο του φωτογραφικό του στούντιο (Marquis) χωρίς όμως πάλι μεγάλη επιτυχία.
Το 1940 οι βρετανικές αποικιοκρατικές δυνάμεις του νησιού, λόγω καταγωγής, τον χαρακτήρισαν «επικίνδυνο μετανάστη» και τον έστειλαν σε στρατόπεδο εργασίας στην Αυστραλία. Αφού πέρασε δύο χρόνια στο στρατόπεδο, κατατάχθηκε στον αυστραλιανό στρατό μέσω του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, με την ιδιότητα του οδηγού.
Αποκτά την Αυστραλιανή υπηκοότητα και αλλάζει το όνομα του σε αυτό που τον ξέρουμε όλοι, Newton.
Το 1946 κάνει και άλλη προσπάθεια και ανοίγει στη Μελβούρνη φωτογραφικό στούντιο για φωτογράφιση μόδας.
Το 1948 παντρεύεται την αυστραλή ηθοποιό June Browne, γνωστή με το καλλιτεχνικό της ψευδώνυμο June Brunell. Η ίδια αποδεικνύεται αξιόλογη φωτογράφος όπου με αυτή την ιδιότητα θα γίνει γνωστή με το όνομα Alice Springs. Πέρα από το συζυγικό δέσιμο μεταξύ τους ο ένας επηρέαζε τη δουλειά του άλλου.
Στο ντοκιμαντέρ που είχε πραγματοποιήσει για τον σύζυγό της, αναφέρει πως όταν τη ζήτησε ο Newton σε γάμο της διευκρίνισε από την αρχή με ειλικρίνεια δύο πράγματα :
- Ότι δε θα γίνουμε ποτέ πλούσιοι, θα είμαστε φτωχοί
- Ότι η φωτογραφία θα είναι πάντα η πρώτη μου αγάπη και εσύ η δεύτερη
Επίσης αναφέρει πως η φωτογράφιση δεν ήταν ένα επάγγελμα για αυτόν αλλά ένα πάθος, μία εμμονή.
Στην αφήγηση της June αναφέρει ότι έχει ερωτηθεί για το αν ανησυχεί που ο Helmut είναι περιτριγυρισμένος από τόσες όμορφες γυναίκες. Η απάντησή της ήταν ότι τη μοναδική φορά που ανησύχησε, ήταν όταν αυτός άρχιζε να φωτογραφίζει λουλούδια και μάλιστα νεκρά λουλούδια..
Το 1953 πραγματοποιεί την πρώτη του έκθεση μαζί με τον Αυστραλό φωτογράφο Βόλφγκανγκ Σίβερς (Wolfgang Sievers). Την ίδια χρονιά θα ξεκινήσει τη μακρά συνεργασία και φιλία του με τον επίσης εβραιογερμανό και μετονομάζει το ατελιέ σε «Helmut Newton-Henry Talbot».
Το 1956 το αυστραλιανό ένθετο της Βρετανικής Vogue φιλοξενεί τις πρώτες φωτογραφίες του Newton, με αποτέλεσμα να υπογράψει ετήσιο συμβόλαιο με τη Vogue Βρετανίας.
Από το 1961 συνεργάζεται με τη Γαλλική Vogue . «Έτσι ξεκίνησαν όλα για μένα. Βρέθηκα στη γαλλική Vogue και η καριέρα μου απογειώθηκε. Επί είκοσι τρία χρόνια έδωσα στο περιοδικό τον καλύτερο μου εαυτό, συνεχίζει, στο εξής, κανένας δεν μπορούσε να με παρασύρει, ήξερα ακριβώς το στυλ των φωτογραφιών που ήθελα να κάνω, και κλείνει έπρεπε να προσβλέπει κανείς σε κάτι αρκετά σέξι».
Η εκκεντρικότητα του τον έκαναν περιζήτητο στα γνωστότερα περιοδικά παγκόσμιος όπως Harper’s Bazaar, Vanity Fair, Nova, Queen, Marie-Claire, Elle, ακόμα και το Playboy.
Το 1971 διάσημος πλέον φωτογραφίζει για το Αμερικάνικο Vogue «Οι φωτογραφίες μου για τη γαλλική έκδοση ήταν ταμπού στην Αμερική»
Η τελειομανία του Newton έχει σαν αποτέλεσμα να πάθει έμφραγμα στη μέση μιας φωτογράφισης στο Central Park.
Μετά το έμφραγμα του ζήτησε από το βοηθό του μία αυτόματη μηχανή που ήταν κάτι νέο εκείνη την εποχή . Έτσι ξεκίνησε και φωτογράφιζε τους πάντες, νοσοκόμους, επισκέπτες, γιατρούς , τον εαυτό του, και σκέπτονταν σε ποιο θα μπορούσε να πουλήσει αυτό το θέμα.
Το 1976, κυκλοφορεί το πρώτο βιβλίο του Helmut Newton, White Woman, το οποίο και προκαλεί σκάνδαλο. Με αφορμή αυτό χρησιμοποιείται για πρώτη φορά η έκφραση «porno chic».
Το 1981, το ζεύγος Newton εγκαταλείπει το Παρίσι για το Μόντε Κάρλο, «εκεί που ο ήλιος λάμπει και είμαστε προστατευμένοι από τους φόρους» πλέον οι μετακινήσεις του είναι ανάμεσα σε Μονακό και Λος Άντζελες.
Ταυτοχρόνως, εκδίδει σε τακτά διαστήματα λευκώματα με τα δίμετρα γυμνά του («White Women», «Sleepless Nights» και «Big Nudes») και κάνει προσωπικές εκθέσεις φωτογραφίας.
Την ίδια περίοδο, ο φωτογράφος εκθέτει τη σειρά «Grands Nus» στην αίθουσα τέχνης Templon στο Παρίσι, εμπνευσμένος από τις φωτογραφίες ταυτοτήτων.
Το 1999 γίνεται η παρουσίαση του γιγαντιαίου λευκώματος με τίτλο Sumo από τις εκδόσεις Taschen. Από το Τύπο χαρακτηρίστηκε ως «το μεγαλύτερο, βαρύτερο και ακριβότερο βιβλίο φωτογραφίας». Ζυγίζοντας τριάντα (30) κιλά, μέγεθος 50x70 εκ. και τετρακόσιες (400) σελίδες. Κάθε αντίτυπο είναι υπογεγραμμένο από τον Newton.
Το 2004 σε ηλικία 83 χρονών χάνει τον έλεγχο της Cadillac που οδηγούσε, παθαίνοντας καρδιακή προσβολή και πέφτοντας στο τοίχο του ξενοδοχείου Sunset Boulevard του Λος Άντζελες όπου κατοικούσε. Η τέφρα του τοποθετήθηκε δίπλα σε αυτήν της Μαρλέν Ντίτριχ στο Βερολίνο.
Ο Helmut Newton γεννήθηκε την εποχή όπου οι φούστες άρχιζαν να κονταίνουν και οι γυναίκες να απολαμβάνοντας την πρώτη γεύση της απελευθέρωσης τους. Αναφέρει πως όταν ήταν μικρός θυμάται δύο εικόνες : Τα γυμνά χέρια της όμορφης μητέρας του με ένα κοκτέιλ φόρεμα και ξαπλωμένος στο κρεβάτι του να βλέπει την καμαριέρα γυμνή από τη μέση και πάνω να χτενίζει τα μαλλιά της από τότε λάτρεψε τις γυναίκες.
Ένα από τα μοντέλα του αναφέρει ότι ο Newton με τις φωτογραφίες του θέλει να είναι ένας δημιουργός ταινίας, να δημιουργεί μία ιστορία. Προσέχει και τη παραμικρή λεπτομέρεια στο ντεκόρ του.
Ποτέ δε προσέβαλε μοντέλο του, και όταν καμιά φορά νευρίαζε και φώναζε στεναχωριόταν γιατί ήταν κάτι που δεν επιθυμούσε και επίσης επηρέαζε την αυτοσυγκέντρωση του μοντέλου. Επιθυμούσε να συνεργάζεται με δυνατά μοντέλα (έχοντας και πρότυπο το αθλητικό κορμί της μητέρας του). Είχε την πεποίθηση πως μία δυνατή σωματικά γυναίκα είχε και δυνατό νου, κάτι το οποίο τον εξυπηρετούσε και στη φωτογράφιση. Οι πόζες τους πάντα όχι κολλημένα τα χέρια στα πόδια, αλλά όπως και στα γουέστερν, να είναι έτοιμα να πυροβολήσουν με τα revolver. Πάντα κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης να τραβάει 10 φωτογραφίες με τη Polaroid μηχανή του πριν από κάθε πόζα και να παραμιλάει στον εαυτό του « γίνε πιο μυστηριώδης, μη χαλαρώνεις, σκέψου κάτι ακόμα.. »
Every picture is slice of life, based in reality
Κλείνοντας η ειρωνεία είναι πως ο καλύτερος φωτογράφος μόδας στο κόσμο, έπασχε από αχρωματοψία, με αποτέλεσμα οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες να έχουν έντονο κοντράστ και οι έγχρωμες ζωηρά χρώματα λόγω αυτού.
https://www.ifocus.gr/31-magazine/fashion-styling/674-ifocus-school-helmut-newton#sigProIdc717f5e052
Πηγές: