A Spider sewed at Night Without a Light Upon an Arc of White
Μία γυναίκα στην Κίνα που άκουγε παράξενους ήχους και νόμιζε ότι την είχε καταλάβει κάποιο πνεύμα διαπίστωσε ότι το πρόβλημά της, ήταν πολύ πιο ρεαλιστικό.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα σε κινεζικές εφημερίδες, η Li Meng, υπέφερε από συχνούς πόνους στο αυτί της, κυρίως τα βράδια και άκουγε και παράξενους ήχους. Η γυναίκα προσπάθησε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με φαρμακευτική αγωγή αλλά δεν είχε αποτέλεσμα.
Η αποτυχία των φαρμάκων την έκανε να αρχίσει να πιστεύει ότι είχε καταληφθεί από πνεύματα που την τιμωρούσαν επειδή είχε φάει άγρια βατόμουρα κοντά σε ένα τύμβο. Ο φίλος της, την είχε προειδοποιήσει να μην φάει τα βατόμουρα αλλά τον είχε αγνοήσει. Όπως είπε σε κινεζική διαδικτυακή εφημερίδα, πήγε σε ναό να προσευχηθεί αλλά ούτε αυτό τη βοήθησε.
Η γυναίκα επιχείρησε να επιστρέψει στην ορθολογική αντιμετώπιση του θέματος, πήγε σε νοσοκομείο όπου έγινε η αποκάλυψη.
Μία ζωντανή αράχνη ζούσε στο αυτί της και μάλιστα είχε φτιάξει και ιστό. Τελικά οι γιατροί κατάφεραν να βγάλουν την αράχνη από το αυτί της γυναίκας. Αυτά τα περιστατικά σύμφωνα με τους γιατρούς του νοσοκομείου είναι συνηθισμένα και σύμφωνα με εκτιμήσεις αντιμετωπίζουν τουλάχιστον 23 περιπτώσεις καθημερινά.
"Μερικές φορές άκουγε τα πάντα. Στη σιωπή τα βράδια, έρχοταν μία μαυροντυμένη γυναίκα και της έλεγε ιστορίες.
-ποιά είστε; ρωτούσε από μέσα της η Λη
Η γυναίκα χαμουγελούσε και έβγαζε ένα βελονάκι πλεξίματος.
-Τι ερώτηση! της απαντούσε και έπλεκε μια λευκή κλωστή.
Την ιστορία την συνέχιζε και την επομένη μπορούσε να θυμηθεί μόνο την τελευταία γραμμή"
Λη
Ο αγαπημένος μου λέει ότι έχω αυτιά και καρδιά σκύλου.
Ακούω τα πάντα, μερικές φορές ευχόμουν να μην.
Ξενυχτάω τελευταία και σκέφτομαι τη στιγμή.
-Ποιά στιγμή;
-Εκείνη που έβαλα το πρώτο άγριο βατόμουρο στο στόμα
θυμάσαι; ήταν η γλώσσα μου μωβ και είπες:
Θέλω ένα γαλλικό φιλί και να κυλιστούμε στο χώμα.
Ο Αγαπημένος
Το χώμα ήταν υγρό και ξαπλώσαμε λίγο πιο κει
σε μία πλάκα λευκή.
-Ξέρεις τελειώνουν, μου είπες μετά με λεκέδες παντού
-κι εμείς μαζί;
-Έλεγα τα βατόμουρα
-λες να ξυπνήσαμε τα πνεύματα των προγόνων είπες
στρώνοντας το μεσοφόρι σου στις πλάκες
ʼρχισε να νυχτώνει και το φως έγινε μπλε.
Εσύ ακόμα με μια γλώσσα μωβ βέβηλη και γυμνή.
Ήταν η πιο μαγική στιγμή.
A Spider sewed at Night
Without a Light
Upon an Arc of White*
Λη
Έφυγε η κυρία που μου έλεγε τις ιστορίες ψιθυριστά στο αυτί.
Υποσχέσου μου μόνο πως δεν θα εξαφανιστείς κι εσύ.
*από ένα ποίημα της Εμιλυ Ντίκινσον
