Ο Walt Heyer είναι σήμερα 74 χρόνων και σίγουρα έχει ζήσει μια εξαιρετικά... ασυνήθιστη ζωή. Ο ίδιος στα 42 του χρόνια κι ενώ ήταν ήδη παντρεμένος με γυναίκα και είχε κάνει δύο παιδιά, αποφάσισε να κάνει επέμβαση διόρθωσης φύλου. Τότε, λέει, αισθανόταν πως ήταν παγιδευμένος σε ένα κορμί που δεν του ταίριαζε. Οκτώ χρόνια αργότερα, αφού είχε υποβληθεί σε επίπονες επεμβάσεις και ορμονοθεραπείες, ο ίδιος, που πλέον είχε το όνομα Laura Jensen, αποφάσισε πως η επιλογή του να γίνει γυναίκα ήταν λανθασμένη και βεβιασμένη. Έτσι, ανέβηκε και πάλι έναν οδυνηρό Γολγοθά και απέκτησε ξανά τα αντρικά του χαρακτηριστικά. Ο ίδιος σήμερα εργάζεται σαν σύμβουλος ατόμων που φλερτάρουν με την ιδέα της διόρθωσης φύλου, μιας και ισχυρίζεται πως η ψυχολογική εξέταση που εκείνα υφίστανται πριν την επέμβαση είναι ελλιπής.
Walt
Θυμάμαι κατάλαβα ότι ήθελα ν'αλλάξω όταν ξύπνησα δίπλα της και είδα μία βλεφαρίδα μακριά στο μαξιλάρι.
-Δική μου είναι αυτή
Τα πιο όμορφα αγόρια έχουν μακριές βλεφαρίδες. Μα εγώ πια ήμουν μεγάλος.
Έβαλα ένα ρούχο της και άρχισα να περπατάω μέσα στο σπίτι
-Να μη σε δουν
-Ας με δουν
Τα παπούτσια είναι πάντα ένα πρόβλημα μου είπε η γυναίκα μου
Εννοούσε τα τακούνια.
όχι το μέγεθος. Στάθηκα και μπήκα σε αυτά για κάμποσο καιρό.
Laura
Όχι αρκετό.
-ξέρετε άλλαξα γνώμη είπα στο γιατρό
-Ναι καταλαβαίνω απάντησε και θόλωσαν τα γυαλιά του.
Κάνει να αλλάζει κανείς γνώμη, ένα σώμα δεν είναι αρκετό
-Τα όνομα πώς το διαλέξατε;
-Από μία ταινία του Πρέμινγκερ.
Με αγάπησα 8 χρόνια αλλά μετά ήθελα να ξαναλάξω να γίνω ο παλιός εγώ.
"Παλαιά δηλαδή ο οργανισμός μας δεν ήταν ο ίδιος, όπως τώρα, ήταν διαφορετικός. Πρώτα πρώτα τα φύλα των ανθρώπων ήταν τρία, και όχι όπως σήμερα δύο, αρσενικόν και θηλυκόν. Υπήρχεν ακόμη και ένα τρίτο, αποτελούμενο απ' αυτά τα δύο. Το όνομά του μένει ακόμη, το ίδιο όμως έχει εξαφανισθεί: το ανδρόγυνο. Ήταν τότε ένα ξεχωριστό φύλο, και συνδύαζε και στην εμφάνιση και στο όνομα τα δύο άλλα, το αρσενικό και το θηλυκό"
Walt
Ξανάγινα όπως εκείνο το βράδυ που βρήκα τη βλεφαρίδα το σώμα μου έγινε πάλι ανδρικό
ήταν μία διαδικασία επίμονη, την ονόμασα η άγρια τελετή
Υπήρξα τυχερή ο γιατρός διάβαζε και Βιρτζίνια Γουλφ εκείνη την εποχή.
"Επειδή, ένας Θεός ξέρει γιατί, τη στιγμή ακριβώς που έχουμε χάσει κάθε πίστη μες στην ανθρώπινη επαφή, κάποιος τυχαίος συνδυασμός σιτοβολώνα και δέντρων, ή μιας θημωνιάς κι ενός κάρου, μας παρουσιάζεται σαν ένα τόσο τέλειο σύμβολο του απρόσιτου, που αρχίζουμε ξανά την αναζήτηση".*
-Και ποιόν ερωτεύεστε τώρα με ρώτησε ένας απορημένος νεαρός στη συμβουλευτική.
-Μα δεν είναι θέμα σώματος απάντησα και έκανα μία κίνηση από την προηγούμενη μου ζωή.
" Ο καθένας μας λοιπόν είν' ένα ημίτομον ανθρώπου, σχισμένος όπως είναι από ένας σε δύο, καθώς οι γλώσσες τα ψάρια. Και ζητεί διαρκώς ο καθένας το άλλο του ημίτομον. "
Με κοιτάνε συχνά και με ρωτάνε αν πόνεσε πολύ, οι εγχειρήσεις τα βλέμματα στα νοσοκομεία.
Σηκώνομαι και περπατάω πάνω κάτω και θέλω να βγάλω τα παπούτσια μου
Να δω τα πόδια μου (χωρίς γόβες ή αθλητικά) γυμνά.
Έχω ωραία δάχτυλα ποδιών
Ξέρετε πώς είναι αυτά,
η επιθυμία πάντα μας πονά.
Βιρτζίνια Γουλφ, Ορλάντο, σελ. 158-162, μτφρ.: Αναστασία Λιναρδάκη, Εκδόσεις Αστάρτη, 1984