Στις αρχές Οκτωβρίου, ένας ρώσος επιστήμονας μαχαίρωσε έναν συναδελφό του στη βάση Bellinghausen, στην Ανταρκτική. Ο δράστης πέρασε δέκα μέρες στην απομόνωση, μέσα σε μια εκκλησία, μέχρι να τον στείλουν πίσω τη Ρωσία. Τι γίνεται όταν μια απόπειρα ανθρωποκτονίας συμβαίνει σε έναν επιστημονικό σταθμό στην Ανταρκτική, εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από κάθε πολιτισμό; Υπήρξε μια τέτοια περίπτωση στις αρχές Οκτωβρίου στο ρώσικο ερευνητικό σταθμό Bellinghausen, που βρίσκεται νοτιο-δυτικά της νήσου King George και λειτουργεί από το 1968. Το περιστατικό, όπως αναφέρει το ρωσικό πρακτορείο Interfax, συνέβη στην τραπεζαρία της βάσης. 'Ενας ρώσος επιστήμονας, ο Sergueï Savitsky, μαχαίρωσε έναν συναδελφό του. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσης δεν είναι ακόμη όλες γνωστές, αλλά φαίνεται πως οι δύο άνδρες που ζουν στο σταθμό εδώ και έξι μήνες -ξεκομμένοι από τον κόσμο κατά τη διάρκεια του ανταρκτικού χειμώνα και μέσα στο πιο απόλυτο σκοτάδι- είχαν συχνά προστριβές. Η ένταση κορυφώθηκε στις 9 Οκτωβρίου όταν το θύμα, ο Oleg Beloguzov, φέρεται να πρότεινε στον Savitsky να χορέψει πάνω σ' ένα τραπέζι της κουζίνας έναντι χρημάτων, σύμφωνα με το αμερικανικό σάιτ Motherboard που επικοινώνησε μέσω μέιλ με τον Alexander Klepikov, τον επικεφαλής του σταθμού του ρώσικου Ινστιτούτου για την Ανταρκτική και την Αρκτική. Τότε ο Savitsky, σε κατάσταση προχωρημένης μέθης, μαχαίρωσε με απανωτά χτυπήματα τον συναδελφό του. Ο τραυματισμένος ερευνητής οδηγήθηκε αμέσως στο πιο κοντινό νοσοκομείο, ένα στρατιωτικό κτήριο στο νότο της Χιλής. Επέζησε των τραυμάτων του. 'Οσο για τον Savitsky, παραδόθηκε ο ίδιος στον αρχηγό του Bellinghausen. ο ύποπτος έμεινε δέκα μέρες κλεισμένος μέσα σε μια ορθόδοξη εκκλησία κοντά στη βάση. Περιμένοντας να μπορέσει να επιστρέψει στη Ρωσία, ο Savitsky πέρασε έτσι δέκα μέρες στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας, μια μικρή ξύλινη εκκλησία που χτίστηκε το 2004 στην κορυφή ενός λόφου της νήσου King George, κοντά στη βάση Bellinghausen. "Κανένας από τους σταθμούς της Ανταρκτικής δεν διαθέτει χώρους απομόνωσης και δεν είμαστε αστυνομικοί, γράφει ο Alexander Klepikov στο Motherboard. Ο Savitsky πέρασε έτσι δέκα μέρες μαζί με τους κληρικούς της εκκλησίας πριν επιβιβαστεί σε μια πτήση για την Αγία Πετρούπολη." Κατά την επιστροφή του στη Ρωσία στις 20 Οκτωβρίου, τέθηκε υπό κατ' οίκον περιορισμό και κρίθηκε ένοχος για απόπειρα ανθρωποκτονίας από ένα τοπικό δικαστήριο.
-πιστεύεις στην μετάνοια ύστερα από την τιμωρία;
-νιώθω αφάνταστα μόνος μέσα στην εκκλησία.
Σεργκέι (o μαχαιροβγάλτης επιστήμονας)
10 ημέρες ξυπνούσα και κοιμόμουν με το μάτι του θεού να με κοιτάζει από το τέμπλο.
Με κοίταζε ο Δημιουργός με μισό μάτι.
Μερικές φορές νομίζω πως έκλεινε μαζί μου όταν ήταν να κοιμηθώ.
Ένα μάτι μεγάλο γαλάζιο ψυχρό
Σαν ψάρι στον παγωμένο ωκεανό.
Γιατί το έκανες; με ρώτησαν όταν ξύπνησα από το μεθύσι
με το μαχαίρι στα χέρια μου και έκπληξη
-Για το ανενόχλητο λευκό έξω στη φύση.
Χιόνιζε και δεν έλεγε να σταματήσει.
Με χλεύαζε ο Όλεγκ, μου έλεγε ότι εκείνη με ξέχασε και ήδη με έχει αφήσει,
Και κάποια στιγμή που κράτησε αιώνια που είπε με βραχνή φωνή:
-είμαστε θλιβεροί εδώ μόνοι σήκω και χόρεψε πάνω στο τραπέζι
Κανένας δε θέλει να μας δει
Ανέβηκα και έπεσα
Και τότε σκέφτηκα εσένα στην γέφυρα στην Αγία Πετρούπολη
και δεν ήσουν μόνη
Θύμωσα και άρχισα να τον χτυπάω όπως κάναμε μικροί στα παιχνίδια
Έξω δεν σταμάταγε το χιόνι.
‘Επεσε στη γέφυρα, έπεσε κι εδώ.
-Γιατρέ νομίζετε πως θα μου επιτρέψουν να την πλησιάσω
Να την ξαναδώ;
«Αγάπη μου γύρισα.
Με προκάλεσε και τον χτύπησα
Στην καρδιά και στον λαιμό.
Χιόνι στην Aγία Πετρούπολη
Πέφτει απαλό»