Η Αμάντα Σπάροου Λαρτζ, στις αρχές του χρόνου, παντρεύτηκε το φάντασμα ενός πειρατή με το όνομα Τζακ, από τον 18ο αιώνα, πάνω σε μια βάρκα, που έπλευσε από ακτή της Ιρλανδίας σε διεθνή ύδατα.
Ωστόσο, ο γάμος τους δεν στέριωσε και η 46χρονη ανακοίνωσε πως ο δεσμός τους τελείωσε. «Θα σας εξηγήσω εν ευθέτω χρόνω αλλά προς το παρόν το μόνο που θέλω να σας πω είναι ότι πρέπει να είστε πολύ προσεκτικοί με την πνευματικότητα και να μην μπλέκεστε», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Όταν είχε πάρει την απόφαση να παντρευτεί το πνεύμα, ισχυριζόταν ότι το σεξ μαζί του είναι εξίσου εκπληκτικό όπως με έναν άνθρωπο. «Η μόνη διαφορά με την ύπαρξη σεξουαλικής σχέσης με ένα πνεύμα είναι προφανώς ότι η αίσθηση της αφής είναι πολύ βαθύτερη. Μπορείτε να αισθανθείτε το βάρος του πνεύματος, την αφή και την πίεση», είχε δηλώσει.
Το ρομάντζο μεταξύ της Αμάντα και του πειρατή άρχισε το 2014, όταν ένιωσε την παρουσία του και τότε άρχισε να μιλάει και να γνωρίζει ο ένας τον άλλον. «Όσα περισσότερα μάθαινα γι’ αυτόν, τόσο περισσότερο μου άρεσε», είχε πει.
Στον γάμο τους, η Αμάντα κρατούσε μια μαύρη σημαία με ένα κρανίο, ενώ ο Τζακ εκπροσωπήθηκε από ένα κερί κατά την γαμήλια τελετή. Μπορεί το σκηνικό να έμοιαζε ειδυλλιακό τότε, ωστόσο, η Αμάντα αποφάσισε να τραβήξει χωριστούς δρόμους από το φάντασμα-σύζυγο.
-Για πάντα;
-Μη λες μεγάλα λόγια
-Για τώρα, μέχρι να σβήσει το κερί
-Πες από μέσα σου το πάτερ ημών
μια προσευχή
Τζακ
Έφυγα από εκείνη όπως ήρθα - η έλλειψη σώματος ήταν ένα μεγάλο θέμα.
Τις Κυριακές στη θέση μου έβαζε ένα μαξιλάρι βελούδινο παλιό
Διάφανος μοιάζω
Μα μαύρα φορώ.
Tι είναι το σώμα μου είχες πει;
Η αίσθηση που έχω όταν είμαστε μαζί
είναι χίλιες φορές πιο σημαντική
Εγώ σαν πειρατής πιστεύω στη στιγμή
Πόσες θάλασσες και πόσα βουνά
χρόνου πέρασα για να έρθω.
Και τώρα ο χρόνος πάλι ανάποδα μετρά.
«Μπήκα στο καραβάκι μου
Και βρήκα τη βολή μου
Πανιά ν’ανοίξω να φανεί
η ελεύθερη ψυχή μου.
Και όσο σιγομάκραινα και έφευγα από σένα
Του γάμου μας τη μουσική
Την έσερνα στα ξένα.
Μη φεύγεις - φύγε μου λεγες
Μη μείνεις-
όμως στάσου
Τα λόγια που σου έδωσα
τα έκανες δικά σου
τα έκλεψες σαν πειρατής
και τα κρατάς κοντά σου»
Aμάντα
Πήγα στη θάλασσα το πρωί και έριξα το δαχτυλίδι
μέσα στα νερά.
Ίσως κάποια να το βρει να το φορά.
Δεν ήτανε γραφτό για μας
Απομακρύνομαι
Σιγά σιγά
Δε μένω εδώ πια
Δε το αντέχω το φάντασμα του Τζακ
να με απατά.