Για 17 ολόκληρα χρόνια ο 19χρονος Ianto Roberts, από το Mold της Ουαλία, τραύλιζε κάθε φορά που προσπαθούσε να μιλήσει. Ο νεαρός δεν μπορούσε να απαντήσει σε απλές καθημερινές ερωτήσεις, του ήταν αδύνατο να εκφράσει τα συναισθήματα του ακόμα και να πει το όνομά του
Αυτή η δυσκολία είχε ως αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό του, απέφευγε οποιαδήποτε επαφή με συνομηλίκους του και βρισκόταν στα πρόθυρα της κατάθλιψης.
Όταν στη ζωή του μπήκε η Hannah Murray από το Cardiff η όλα άλλαξαν. Τα δύο παιδιά γνωρίστηκαν πριν από τέσσερα χρόνια στο Twitter και αμέσως κατάλαβαν ότι έχουν πολλά κοινά.
Ο 19χρονος σήμερα σπουδάζει μουσική στο Yale College στο Wrexham και προτρέπει όσους έχουν προβλήματα ομιλίας να νικήσουν τους δαίμονες τους.
Μετά το πρώτο τους ραντεβού που έγινε μετά από δυο χρόνια ανέφερε: "Ήμουν λίγο νευρικός, αλλά όταν η Hannah εμφανίστηκε, μαγεύτηκα. Ευτυχώς μπόρεσα να πάω στο μπαρ και να της αγοράσω ένα ποτό χωρίς προβλήματα", είπε.
Τα δύο παιδιά έμειναν αμέσως μαζί για περίπου ένα χρόνο, μέχρι που για λόγους σπουδών τους χώρισε τελικά η απόσταση.
-Χάνεις καμιά φορά τα λόγια σου, μπερδεύεσαι, κάνεις σαρδάμ;
-Μπροστά σε κόσμο λες;
η αλήθεια είναι πως αυτό πού έχεις στο μυαλό σου και αυτό που αρθρώνεις πολλές φορές είναι διαφορετικοί πλανήτες
οι λέξεις φεύγουν μοναχές.
Ιanto
Βλέπω συχνά αυτό το όνειρο ότι είμαι σε παράσταση σχολική.
Βγαίνω και ιδρώνω, ύστερα κρυώνω
ξυπνάω με το σεντόνι τυλιγμένο στο λαιμό μου σα σχοινί.
Σηκώνομαι ανοίγω το τουίτερ και ακούω μουσική
Βλέπω τη Χάνα κάπου στην οθόνη γελαστή.
-τι ακούς; μου γράφει
-ακούω roxy music εσύ;
-και εμένα μου αρέσει η παλιά μουσική.
It was fun for a while
There was no way of knowing
Like dream in the night
Who can say where we're going
No care in the world
Maybe I'm learning
Why the sea on the tide
Has no way of turning
More than this, you know there is nothing
More than this, tell me one thing
More than this, there is nothing*
-Θέλω να συναντηθούμε, μου έγραψε και έβαλε ένα εμότικον γελαστό
-Κι εγώ
Χάνα
Τόσο δυνατή χειραψία έχω να κάνω καιρό.
-Μου έλιωσες το δαχτυλάκι το μικρό.
Χαμογέλασε και δεν μου άφηνε το χέρι.
Στη πάμπ με άφησε μόνο όταν οπωσδήποτε έπρεπε.
-Θέλω νερό
Γέμισε το στόμα του νερό και γελούσε
-Χάνα, Χάνα θα πνιγώ
-Μου αρέσει που μπερδεύεσαι, που όταν μιλάς έχεις κάποιο δισταγμό.
Έβαλε 5 στραγάλια στο στόμα και άρχισε να λέει διαρκώς με γρήγορο ρυθμό
-Ξέρεις Χάνα πραγματικά σε συμπαθώ.
Κατάπιε τα στραγάλια και με αγκάλιασε.
-Τώρα που λύθηκε η γλώσσα μου, θέλω να σου πω ιστορίες και για να πάρω ανάσα μόνο
θα σταματώ.
Ιanto
Νομίζω ότι σου μίλησα τόσο, που ακόμα και σήμερα που είσαι μακριά ακόμα με ακούς
να φλυαρώ,
νιώθω ευγνώμων για τη ευκολία που μου έκανες δώρο εκείνο το καιρό.
-Σε ακούω
ακόμα και από δω.
*Μοre than This, Roxy Music