'Ανδρες και γυναίκες, στη σειρά, κοιτούν ευθεία μπροστά τους, ενώ ταυτόχρονα κάθονται μέσα σε ξύλινα φέρετρα. Είναι ζωντανοί, αλλά βρίσκονται στην ίδια την κηδεία τους.
Πρόκειται για μία περίεργη τάση στη Σεούλ. Εκεί όπου ομάδες ανθρώπων που μπορεί να «παλεύουν» με την κατάθλιψη, το άγχος ή τις αυτοκτονικές σκέψεις, ζουν την κηδεία τους. Δεν γίνεται κάποια ψυχιατρική θεραπεία σε αυτές τις εκδηλώσεις. Ομως σύμφωνα με την Φρανσουά Ιέρ, μία Γαλλίδα φωτογράφο που παρακολούθησε από κοντά αυτές τις περίεργες κηδείες, οι μετέχοντες εκφράζουν την πεποίθηση ότι χάρη σε αυτό που κάνουν, θα νιώσουν καλύτερα.
Οι άνθρωποι τους οποίους συνάντησε η φωτογράφος αποφάσισαν να βιώσουν αυτή την περίεργη θεραπεία είτε αυτοβούλως, είτε επειδή το συνέστησε κάποιος γιατρός. Πιστεύουν, όπως και οι ιδρυτές του συγκεκριμένου κέντρου στη Σεούλ που παρέχει αυτή την υπηρεσία, ότι ένας «πειραματικός» θάνατος θα τους κάνει να εκτιμήσουν περισσότερο τη ζωή.
Οταν φτάνουν στο κέντρο τους φωτογραφίζουν, προκειμένου να τους φτιάξουν το πορτρέτο που τοποθετείται συνήθως πάνω στο φέρετρο, σε μία κηδεία. Ακούνε μία ομιλία για την αυτοκτονία, παρακολουθούν μία συγκινητική ταινία και μετά φορούν ένα παραδοσιακό ένδυμα για κηδείες. Γράφουν τα δικά τους «αντίο» και τα διαβάζουν μπροστά στους υπόλοιπους.
Στη συνέχεια, μπαίνουν στα φέρετρα και τα φώτα χαμηλώνουν. Τα καπάκια κλείνουν και πρέπει να μείνουν εκεί για 10 λεπτά. Οταν ξανανοίγουν τα φέρετρα, οι αντιδράσεις διαφέρουν, περιγράφει η Ιέρ στο CNN. Κάποιοι κλαίνε εξαιτίας της κλειστοφοβίας, άλλοι έχουν κοιμηθεί. Μερικοί μοιάζουν πιο χαρούμενοι, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που βγάζουν selfie.
Ο επικεφαλής του κέντρου τους λέει «Τώρα ξέρετε πώς είναι ο θάνατος. Είστε ζωντανοί» και όλα τελειώνουν εκεί.
-Τι φοβάσαι πιο πολύ;
-Φοβάμαι τους κλειστούς χώρους, να μου τελειώνει ο αέρας και να μην μπορώ να πάρω αναπνοή.
Λι
Η ιδέα μου ήρθε όταν έμαθα ότι τη συγκεκριμένη μέρα θα γίνει φωτογράφιση από μια γαλλίδα.
Ήταν η πρόκληση διπλή: Δεν ποζάρω καλά και έχω κλειστοφοβία.
-και γιατί; με ρώτησε ο υπεύθυνος Κηδειών
-Είμαι περίεργη υποθέτω να δω πώς θα είναι η δική μου τελετή.
-Κοιτάξτε δεν θα είναι ακριβώς η εμπειρία.
-Το περίπου μου αρκεί.
Περίπου πεθαμένη λοιπόν, έβαλα ένα λευκό ριχτό και μπήκα στη γραμμή στη δίπλα σειρά αναγνώρισα τον πυροσβέστη που με είχε απεγκλωβίσει μερικές μέρες πριν από το ασανσέρ της σχολής.
-Είσαι τόσο διαφορετικός χωρίς τη στολή και του χαμογέλασα μέσα μου ενώ συμπλήρωνα το χαρτί.
Στο κουτί ήταν σκοτεινά και σκληρά δεν είχε μαξιλαράκι σκέφτηκα και μέχρι να το ξανασκεφτώ άκουσα απέξω μία φωνή.
-Τι δουλειά έκανε η Λι;
-Δεν το συμπλήρωσε απάντησε ο υπεύθυνος βλέπω μόνο πως έγραψε πως είναι κλειστοφοβική
-Κι εγώ ψιθύρισε μια δεύτερη φωνή.
'Εγινε κηδεία στο μυαλό μου,
ήμουν ξαπλωμένη άβολα πολύ.
Κρύωνα και σκέφτηκα το χιόνι πώς είναι ενώ λιώνει
και έγινα σταγόνα για μια ελάχιστη στιγμή.
Λονγκ
Λονγκ σημαίνει δράκος
-Βγάζεις και φωτιές από το στόμα με ρώτησες όταν άνοιξαν τα καπάκια
Τα ρουθούνια μου έκαιγαν και τεντώθηκα.
Ήσουν ο λόγος που ήμουν εκεί.
-Άμα χρειαστεί, είπα και κοίταξα το χιόνι έξω να λιώνει.
Μας πλησίασε μία γαλλίδα με φωτογραφική μηχανή.
-Να σας βγάλω σαν να έχετε ξαναγεννηθεί;
-Ναι, είπες και μου χαμογέλασες.
Ποζάραμε με τα λευκά,
δυό φαντάσματα χαρούμενα
Γιατί να μην είμαστε άλλωστε;
Αν ήταν παλιά η φωτογραφία και όχι ψηφιακή θα έγραφα πίσω με
ένα μολυβάκι
20-12-15
Πάλι ζωντανοί.