Οι εραστές του Βαλντάρο, είναι στην πραγματικότητα δύο ανθρώπινοι σκελετοί που ανάγονται στη νεολιθική εποχή. Εντοπίστηκαν στο χωριό Βαλντάρο και ήταν τοποθετημένοι έτσι ώστε να κοιτούν ο ένας τον άλλον, με τα χέρια και τα πόδια μπλεγμένα μεταξύ τους. Στις αρχές, σχεδόν όλοι θεώρησαν ότι το ζευγάρι είχε δολοφονηθεί. Κάτι τέτοιο, άλλωστε, θα ταίριαζε με την ιστορία της συγκεκριμένης Ιταλικής περιοχής, η οποία φημιζόταν για τις ερωτικές τραγωδίες. Αξίζει να αναφερθεί ότι η Μάντουα είναι η εκείνη η πόλη όπου εξορίστηκε ο Ρωμαίος και έμαθε ότι η Ιουλιέτα είναι νεκρή. Σύμφωνα με το περιοδικό Τime, η έρευνα αποκάλυψε ότι οι εραστές του Βαλντάρο δεν έφεραν πουθενά σημάδια βίαιου θανάτου. Ήταν ένας άντρας και μία γυναίκα που πέθαναν σε ηλικία 18-20 ετών. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ο θάνατος τους βρήκε κάποια παγωμένη νύχτα στη στάση που εντοπίστηκαν. Η καθηγήτρια Silvia Bagnoli, πρόεδρος του συλλόγου «Εραστές στη Μάντουα», δεν αποκλείει αυτήν την θεωρία, όμως υποστηρίζει ως πιο πιθανό σενάριο να τοποθετήθηκαν σ΄ αυτήν τη θέση μετά τον θάνατό τους.
-Με κρατάς ακόμα;
-Ναι, λένε πως είναι το πιο κρύο βράδυ του χειμώνα.
Ρωμαίος
Μία ιστορία είναι καλή, όταν έχει καλό τέλος.
Βγήκαμε ένα περίπατο κρυφό
Και μου είπες θέλω να σταθούμε τώρα εδώ.
Ξαπλώσαμε, έβγαζες από το στόμα σου αχνό.
Τα δόντια σου χτυπούσαν από το κρύο τα χέρια σου ήταν παγωμένα
Αλλά ήσουν χαμογελαστή
Θα περάσει το κρύο, η άνοιξη θα είναι φωτεινή και ζεστή
Το έλεγες σαν παραμύθι που λένε στα παιδιά άμα φοβούνται
Είχαμε χαθεί
Σε αγκάλιασα και ξαπλώσαμε στο χιόνι
Η εκδοχή που αναφέρω δεν είναι η γνωστή.
Ιουλιέτα
Δεν ξέρω γιατί χαθήκαμε, αλλά φοβήθηκα πολύ
-Θέλω να με κοιτάς άμα κοιμάμαι
-Θα σε κοιτάζω μέχρι την αυγή
Την επόμενη φορά θα βάζω σημάδια στα δένδρα
Να μη ξανασυμβεί.
Κάθε δένδρο και μία γραμμή.
Θα είμαστε προνοητικοί
θα έχουμε μαχαίρι, νερό, και ένα μαγικό χαλί να ζεσταθώ.
Κυνηγός
Όταν τους βρήκα πήγα κοντά στην κοπέλα και της έβαλα ένα καθρεφτάκι στη μύτη να δω αν ανασαίνει
και ευχόμουν να γίνει θαμπό.
Εκείνο άστραφτε όμως, στο φως το πρωινό.
Δεν τους κούνησα καθόλου
Γιατί άλλωστε;
Τους σκέπασα μόνο,
κι έκρυψα τον πιο πολύτιμο θησαυρό