Η Photo League ήταν μια συνεταιριστική οργάνωση ερασιτεχνών και επαγγελματιών φωτογράφων της Νέας Υόρκης οι δραστηριότητες των οποίων, αν και στην αρχή ήταν προσανατολισμένες κυρίως στην καταγραφή της ζωής στις εργατικές γειτονιές της πόλης και στην ανάδειξη των εκεί προβλημάτων διαβίωσης, εν τέλει αποτέλεσαν σημαντικό ρόλο στην αμερικανική φωτογραφία στις δεκαετίες του 1930-1940.

Η προέλευση της Photo League συνδέεται με την Workers International Relief (WIR), μια συνδικαλιστική ένωση εργατών, προσκείμενης στη κομμουνιστική ιδεολογία, με έδρα το Βερολίνο. Το 1930, το WIR ίδρυσε τη Workers Camera League στη Νέα Υόρκη, η οποία σύντομα έγινε γνωστή ως Film and Photo League. Οι στόχοι της ήταν: «να παράγει ταινίες ντοκιμαντέρ που να αντικατοπτρίζουν τη ζωή και τους αγώνες των Αμερικανών εργατών·και να διαδώσει και να εκλαϊκεύσει τις μεγάλες καλλιτεχνικές και επαναστατικές σοβιετικές παραγωγές».

Jerome Liebling

Το 1934, οι φωτογράφοι και οι κινηματογραφιστές στην Ένωση άρχισαν να έχουν διαφορές απόψεων σχετικά με κοινωνικά και καλλιτεχνικά ζητήματα και έτσι, μέχρι το 1936, είχαν σχηματίσει δυο ξεχωριστές ομάδες. Ο Paul Strand και ο Ralph Steiner ίδρυσαν την Frontier Films, για να συνεχίσουν να προωθούν τους αρχικούς στόχους μέσω του κινηματογράφου, ενώ οι Sid Grossman και Sol Libson, συνεπικουρούμενοι από τον Strand και την Berenice Abbott μετονόμασαν την αρχική Ένωση σε The Photo League. Οι δύο οργανώσεις παρέμειναν φιλικές, με τα μέλη της κάθε ομάδας να συμμετέχουν συχνά σε δραστηριότητες της άλλης. Ο στόχος της αναμορφωμένης Photo League ήταν «να ξαναδώσει την κάμερα στα χέρια τίμιων φωτογράφων που θα τη χρησιμοποιήσουν για να φωτογραφίσουν την Αμερική». Η Photo League γρήγορα δραστηριοποιήθηκε στο νέο πεδίο της φωτογραφίας με κοινωνική συνείδηση.

Πολλά από τα αρχικά μέλη της Ένωσης ήταν Αμερικανοί πρώτης γενιάς, παιδιά Ευρωπαίων μεταναστών, κυρίως Εβραίων, με προοδευτικές, αριστερές ευαισθησίες. Γεννημένοι τη δεύτερη δεκαετία του 1900, αυτοί οι Νεοϋορκέζοι προέρχονταν από εργατικές οικογένειες και είχαν χαμηλά αμειβόμενες δουλειές και ζούσαν στο Lower East Side του Μανχάταν, στο Μπρούκλιν ή στο Μπρονξ. Για την πλειοψηφία των μελών της Photo League, η φωτογραφία ήταν ένα μέσο βιοπορισμού, αλλά και ενσωμάτωσης στην αμερικανική κοινωνία και τελικά πολλοί από αυτούς κατάφεραν να γίνουν περιζήτητοι φωτορεπόρτερ και επαγγελματίες φωτογράφοι.

 Sid Grossman

Αρχικά η Photo League λειτουργούσε από μια σοφίτα στην East 21st Str. και παρείχε στα μέλη φθηνές εγκαταστάσεις σκοτεινού θαλάμου και τεχνικές οδηγίες. Με την πάροδο του χρόνου εξαπλώθηκε σε πολλά διαφορετικά κτίρια, περιλαμβάνοντας πάντα μια γκαλερί για εκθέσεις φωτογραφιών. Διατηρούσε επίσης μια σχολή φωτογραφίας υπό τη διεύθυνση του Sid Grossman, στην οποία εκτός από τον ίδιο δίδασκαν επίσης ο Walter Rosenblum και ο συντάκτης της Life, Eliot Elisofon. Παράλληλα προσέφερε διαλέξεις και master classes από τους πιο διάσημους φωτογράφους της εποχής τους πιο διάσημους φωτογράφους της εποχής μεταξύ των οποίων οι Henry Cartier-Bresson, Roy Stryker, Ansel Adams, Edward and Brett Weston, Robert Capa, Consuelo Kanaga κ.α. Κάθε χρόνο διοργάνωνε μια έκθεση των μελών της, η οποία δημοσιευόταν και στο περιοδικό που εξέδιδε με τίτλο Photo Notes (1938-1948), το οποίο ενημέρωνε τα μέλη για εκδηλώσεις και δημοσίευε άρθρα για ενδιαφέροντα θέματα στη φωτογραφία. Η κυκλοφορία του περιοδικού ήταν ακανόνιστη, ανάλογα με το ποιος ήταν διαθέσιμος να κάνει τη δουλειά και αν μπορούσε να αντέξει τα έξοδα. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, όμως, η Λίγκα – που έφτασε να απαριθμεί περίπου 250 μέλη - ήταν ένας τόπος συγκέντρωσης φωτογράφων για να μοιραστούν και να βιώσουν τα κοινά καλλιτεχνικά και κοινωνικά τους ενδιαφέροντα.

Κάτι άλλο που είναι άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι περίπου το ένα τρίτο των μελών και των συμμετεχόντων στη Photo League ήταν γυναίκες, γεγονός ασυνήθιστο για τις ομάδες καλλιτεχνών εκείνη την εποχή. Μάλιστα, υπηρέτησαν σε εμφανείς ηγετικούς ρόλους όπως γραμματέας, ταμίας, αντιπρόεδρος και πρόεδρος. Για παράδειγμα, η Lucy Ashijian η οποία εντάχθηκε στην Ένωση ήδη από το 1936, ήταν συντάκτης του Photo Notes και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της σχολής. Η Sonia Handelman Meyer ήταν ταυτόχρονα φωτογράφος και γραμματέας, η μόνη αμειβόμενη θέση στην Ένωση.

Arthur Leipzing

H Photo League υπήρξε η μοναδική μεταξύ των λεσχών, όχι μόνο στην περιοχή της Νέας Υόρκης, αλλά και σε εθνικό επίπεδο, που έδωσε έμφαση στο κοινωνικό ρεπορτάζ. Αυτή η προσήλωση ήταν εντελώς ασυνήθιστη, από άποψη περιεχομένου και στάσης, στις άλλες απολιτικές φωτογραφικές λέσχες. Αν και δεν ήταν το αποκλειστικό μέλημα των μελών της, ήταν σίγουρα σαφώς προσανατολισμένοι στην καταγραφή της ζωής στις εργατικές γειτονιές της πόλης με σκοπό την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής εκεί. Για το σκοπό αυτό μία από τις αρχικές της δράσης ήταν να σχηματιστούν ομάδες για να αναδείξουν τα προβλήματα που βίωναν οι κάτοικοι σ’ αυτές τις φτωχές γειτονιές, από τις οποίες άλλωστε προέρχονταν και κατοικούσαν οι περισσότεροι. Έτσι, μια ομάδα, με επικεφαλής τον Aaron Siskind, που συμπεριελάμβανε τον Morris Engel και τον Jack Manning, δημιούργησε ένα σώμα δουλειάς με τίτλο «The Harlem Documents». Μια άλλη ομάδα, υπό την ηγεσία της Consuelo Kanaga, κατέγραψε τις φτωχότερες περιοχές της Park Avenue. Ο Arthur Leipzing μας χάρισε αξιοθαύμαστες φωτογραφίες παιδιών να παίζουν στη Pitt street και ο Walter Rosenblum, ο οποίος ήταν πρόεδρος της Photo League για ένα διάστημα, φωτογράφιζε κοντά στη γενέτειρά του, στο Lower East Side. Ο Lewis W.Hine ήταν επικεφαλής μιας τρίτης ομάδας που φωτογράφιζε εργαζόμενους στους χώρους της εργασίας τους. Μετά το θάνατό του, η Λίγκα ήταν ο θεματοφύλακας του αρχείου Lewis Hine Memorial Collection, το οποίο είχε εκχωρήσει ο γιος του σε αναγνώριση του ρόλου της στην προώθηση του κοινωνικού ακτιβισμού μέσω της φωτογραφίας, όπως είχε κάνει και ο πατέρας του.

 Lewis W.Hine

Παρά την προοδευτική ατζέντα της, ο προσανατολισμός της Ένωσης δεν ήταν καθόλου μονοδιάστατος. Ο ιδρυτής και διευθυντής της σχολής, Sid Grossman, ο οποίος ήταν μόλις 23 ετών όταν ξεκίνησε αυτή τη πρωτοβουλία, ενθάρρυνε τους μαθητές του να κοιτάξουν πέρα από τη πραγματικότητα και να αμφισβητήσουν τη σχέση της με την φωτογραφία. «Ο Sid δίδαξε τους εκκολαπτόμενους φωτογράφους να διευρύνουν τους συνήθεις τρόπους να βλέπεις τον κόσμο», λέει ο Mason Klein. «Αυτό που ήθελε από τους μαθητές του ήταν μια πιο ποιητική και μεταφορική έκφραση του πώς έβλεπε κανείς τον κόσμο». O Arthur Leipzig αναφέρει στο βιβλίο του «On Assignment» (2005), επίσης για τον Grossman: «Στην αρχή των μαθημάτων, με έστειλε στο MoMA τρεις φορές μέχρι να του αναφέρω ότι τελικά με συγκίνησε ένας πίνακας του Πικάσο. "Ωραία, τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε", μου είπε». Υπό την καθοδήγηση του Grossman, οι άγουροι μαθητές της Λίγκας έγιναν καλλιτέχνες.

 Consuelo Kanaga

Σε αντίθεση με άλλες φωτογραφικές λέσχες, η Photo League δεν υιοθέτησε ένα συγκεκριμένο οπτικό στυλ. Έτσι, παράλληλα με τα πολύ ρεαλιστικά πορτρέτα που φωτογράφιζε η Consuelo Kanaga - μια από τις ελάχιστες λευκές Αμερικανίδες φωτογράφους τη δεκαετία του 1930 που έκανε καλλιτεχνικά πορτρέτα Αφροαμερικανών – έβλεπες και νεκρές φύσεις που έκανε η ίδια με εντελώς πικτοριαλιστική προσέγγιση. Πολλές παθιασμένες συζητήσεις για το τι θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι η φωτογραφία αντηχούσαν συχνά στις αίθουσές της Ένωσης. Για παράδειγμα, μια έντονη συζήτηση ξέσπασε όταν ο Aaron Siskind στράφηκε από τη καταγραφή-εξερεύνηση του Harlem σε μια πιο εξεζητημένη δουλειά φωτογραφίζοντας γκράφιτι και ξεφτισμένες υφές τοίχων. Ορισμένα μέλη της Λίγκας αντέδρασαν σ’ αυτή τη στροφή, αλλά ο Siskind υπερασπίστηκε τις αφαιρέσεις του, οι οποίες έγιναν τελικά δεκτές από τη νέα γενιά επιμελητών που εμφανίστηκε, πολύ αργότερα, στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Aaron Siskind

Το 1947, η Photo League, η οποία διατηρούσε την μόνη μη εμπορική σχολή φωτογραφίας στην Αμερική εκείνη την εποχή, ήταν έτοιμη να πραγματοποιήσει ένα φιλόδοξο σχέδιο: να γίνει το Κέντρο της Αμερικανικής Φωτογραφίας. Αυτό το σχέδιο όμως διακόπηκε τον Δεκέμβριο, όταν ο Tom Clark, ο Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ, έβαλε τη Photo League στη λίστα των παράνομων «ολοκληρωτικών, φασιστικών, κομμουνιστικών και διασπαστικών» οργανώσεων, αδιαφορώντας ουσιαστικά για το τι πραγματικά πρέσβευαν και φωτογράφιζαν τα μέλη της Λίγκας. Τα μέλη της Ένωσης απάντησαν στις κατηγορίες με μια μεγάλη αναδρομική έκθεση, «This Is the Photo League», που πραγματοποιήθηκε στα νέα κεντρικά γραφεία στην East 10th Str. Κυκλοφόρησαν επίσης ένα ειδικό τεύχος του Photo Notes τον Ιανουάριο του 1948. Σε ένα άρθρο γεμάτο πάθος, ο Paul Strand μίλησε εναντίον των αντιδραστικών δυνάμεων της χώρας που στόχος τους ήταν να φιμώσουν και να εκφοβίσουν το κοινό. Κάλεσε τα μέλη να «αλλάξουν τη πρόθεση της απόφασης που απέβλεπε στον περιορισμό των βασικών αμερικανικών ελευθεριών». Στο ίδιο τεύχος, ο Walter Rosenblum δημοσίευσε το άρθρο «Where Do WE Go from Here?», στο οποίο τόνιζε την αφοσίωση της Λίγκας στη φωτογραφία και όχι στην πολιτική, και ζήτησε ανανεωμένη δέσμευση στα μακροπρόθεσμα σχέδια της ομάδας.

Walter Rosenblum

Αν και μερικά μέλη της Ένωσης, μπορεί να συμπαθούσαν ή και να ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος, οι ισχυρισμοί για ανατροπή δεν τεκμηριώθηκαν ποτέ. Μεγάλα ονόματα συσπειρώθηκαν στο πλευρό της Photo League, προβάλλοντας τη φήμη και τη δουλειά τους για να την υποστηρίξουν. Αυτή η ελπιδοφόρα ζέση ήταν όμως βραχύβια και δεν μείωσε την πίεση από την Ουάσιγκτον. Καθοριστικό ρόλο για να τεθεί η Λίγκα στη Μαύρη Λίστα έπαιξε μια πράκτορας, κόρη ελλήνων μεταναστών, η Angela Calomiris. Επαγγελματίας φωτογράφος και μέλος της Photo League, ήταν παράλληλα προστατευόμενη της Ελεονόρας Ρούσβελτ και πιθανολογείται πως υπήρξε μία από τις ερωτικές συντρόφους της πρώτης κυρίας των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1942, η Calomiris, θα προσεγγιστεί από δύο πράκτορες του FBI. Θα της προτείνουν να ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ (CPUSA), προκειμένου να συγκεντρώσει όσα περισσότερα στοιχεία μπορεί για τα μέλη και τις οικονομικές δραστηριότητές του. Η Calomiris, θα δεχθεί την πρόταση των πρακτόρων και σε λίγο, μέσω των διασυνδέσεων που είχε με την αριστερή συλλογικότητα στην οποία ανήκε, θα εγγραφεί στο Κόμμα. Με το ζήλο του νεοφώτιστου, θα αρχίσει να εργάζεται σκληρά για το ΚΚ, στην αρχή ως κατώτερο και στη συνέχεια ως μεσαίο στέλεχος. Η δουλειά της ήταν καθαρά γραφειοκρατική, στα πλαίσια του οικονομικού τμήματος, γεγονός που θα της δώσει την μοναδική ευκαιρία να συγκεντρώσει ένα τεράστιο αριθμό δεδομένων για τις ταυτότητες των μελών του κόμματος, για τις οικονομικές του δραστηριότητες, για τις σχέσεις του με συνδικαλιστικές και πολιτιστικές οργανώσεις που λειτουργούσαν ως προμετωπίδες, κλπ. Όλα αυτά τα στοιχεία, θα τα παραδίδει σε τακτικά χρονικά διαστήματα στο FBI, έναντι εννοείται αδρής χρηματικής αμοιβής.

Angela Calomiris

Έτσι, βάσει των στοιχείων της Calomiris και της κατάθεσής της ως μάρτυρας στη δίκη της Photo League, ότι ο ιδρυτής Sid Grossman ήταν μέλος του ΚΚΗΠΑ και ότι η Ένωση λειτουργούσε ως προμετωπίδα του ΚΚ, ο Γενικός Εισαγγελέας των ΗΠΑ την έθεσε στη Μαύρη Λίστα. Η Calomiris, λίγο μετά τις δίκες που οδήγησαν πολλούς Αμερικανούς κομμουνιστές στις ομοσπονδιακές φυλακές, για πολλά χρόνια, κέρδισε μια σύντομη και εντελώς επιφανειακή δημοσιότητα. Έδωσε συνεντεύξεις σε εφημερίδες και περιοδικά και έλαβε μέρος σε ραδιοφωνικές εκπομπές στις οποίες εμφανιζόταν η Ελεονόρα Ρούσβελτ. Έγραψε μάλιστα και τα απομνημονεύματά της, τα οποία εξέδωσε το 1951, θέλοντας να εμφανίσει τον εαυτό της ως μια νέα Μάτα Χάρι, που εργάστηκε για την πατρίδα της. Στο βιβλίο της, που δεν είχε καμία επιτυχία, θα δείξει ένα κυνικό χαρακτήρα, λοιδορώντας και σαρκάζοντας συνεχώς τους πρώην κομμουνιστές συντρόφους και συνεργάτες της, μεταξύ άλλων και τον Sid Grossman. Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη το γεγονός ότι η Calomiris παραλείπει να αναφέρει ότι ήταν λεσβία – γεγονός που σίγουρα δεν θα την έκανε αγαπητή στους συντηρητικούς αναγνώστες του βιβλίου της στη δεκαετίας του 1950. Έτσι μερικά πρώην μέλη της Photo League εικάζουν ότι το FBI την προσέλκυσε απειλώντας να αποκαλύψει τον σεξουαλικό της προσανατολισμό.

Μετά την απόφαση του Εισαγγελέα, τα μέλη της Photo League έπεσαν στη δυσμένεια των εκδοτών, δεν έβρισκαν δουλειές και κινδύνευε η καριέρα τους. Υπήρχαν φωτογράφοι που δεν μπορούσαν να πάρουν τα διαβατήριά τους για να ταξιδέψουν σε αποστολές στο εξωτερικό. Έτσι η Λίγκα σταμάτησε οριστικά τις δραστηριότητές της το 1951, αλλά παραμένει μια σημαντική υποσημείωση στην ιστορία του ψυχρού πολέμου και του κινήματος που άλλαξε την άποψη του φωτορεπορτάζ.

 Morris Engel

Οι κοινωνικο-πολιτικές πεποιθήσεις των μελών της και το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ τους, έδιναν την εντύπωση ότι η Photo League ήταν μια μονολιθική ομάδα. Βεβαίως και υπήρχε ένα κοινό πνεύμα που ενοποιούσε τα μέλη ως προς τη συμπάθεια και την ευνοϊκή στάση προς τους εργαζόμενους και τους μη προνομιούχους, ενάντια στις φυλετικές ή τις όποιες άλλες διακρίσεις. Αρκετά μέλη της Ένωσης είχαν συμμετάσχει στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και είχαν επιστρέψει από τα πεδία των μαχών με ενισχυμένη την επιθυμία για ελευθερίες και κοινωνική δικαιοσύνη, εκεί όπου δεν υπήρχε. Παρά τις παραπάνω αναμφισβήτητες παραδοχές, αν εξετάσουμε λεπτομερώς τα αποτελέσματα και τις ιδιαιτερότητες της δουλειάς των μελών, τις διαφορετικές προσεγγίσεις ακόμη και στα ίδια θέματα και τη ποικιλία των αισθητικών εργαλείων που χρησιμοποίησαν, γίνεται φανερό ότι μια τέτοια ισοπεδωτική παραδοχή για «στρατευμένη» φωτογραφία ήταν λανθασμένη. Η φρεσκάδα και η πολυμορφία ήταν αυτές που έδωσαν το στίγμα και διατηρούν την αίγλη, που μετά από τόσο καιρό, εξακολουθεί να γοητεύει τους μελετητές στη φωτογραφική κοινότητα.

Χρήστος Κοψαχείλης, Δεκέμβριος 2023

Μέλη της Photo League, σύμφωνα με τα στοιχεία του Jewish Museum New York

• Berenice Abbott, 1898–1991, born Springfield, Ohio
• Alexander Alland, 1902–1989, born Sevastopol, Russian Empire (now Russian-occupied Ukraine)
• Lucy Ashjian, 1907–1993, born Indianapolis, Indiana
• Marynn Older Ausubel, 1912–1980, born New Haven, Connecticut
• Lou Bernstein, 1911–2005, born Manhattan, New York
• Nancy Bulkeley, born United States
• Rudy Burckhardt, 1914–1999, born Basel, Switzerland
• Angela Calomiris, 1916–1995, born Manhattan, New York
• Vivian Cherry, born 1920, Manhattan, New York
• Bernard Cole, 1911–1982, born London, England
• Larry Colwell, 1901–1972, born Detroit, Michigan
• Ann Cooper, born 1912, Manhattan, New York
• Harold Corsini, 1919–2008, born Manhattan, New York
• Jack Delano, 1914–1997, born Voroshilovka, Russian Empire (now Ukraine)
• Robert Disraeli, 1905–1988, born Cologne, Germany
• Arnold Eagle, 1909–1992, born Budapest, Austria-Hungary
• John Ebstel, 1922–2000, born Philadelphia, Pennsylvania
• Myron Ehrenberg, 1907–1977, born Boston, Massachusetts
• Eliot Elisofon, 1911–1973, born Manhattan, New York
• Martin Elkort, 1929–2016, born Manhattan, New York
• Morris Engel, 1918–2005, born Manhattan, New York
• Harold Feinstein, 1931–2015, born Coney Island, New York
• Godfrey Frankel, 1912–1995, born Cleveland, Ohio
• George Gilbert, born 1922, Brooklyn, New York
• Leo Goldstein, 1901–1972, born Kishinev, Russian Empire (now Moldova)
• Sid Grossman, 1913–1955, born Manhattan, New York
• Rosalie Gwathmey, 1908–2001, born Charlotte, North Carolina
• Lewis Wickes Hine, 1874–1940, born Oshkosh, Wisconsin
• Morris Huberland, 1909–2003, born Warsaw, Poland
• N. (Nathan) Jay Jaffee, 1921–1999, born Brooklyn, New York
• Consuelo Kanaga, 1894–1978, born Astoria, Oregon
• Sy (Seymour) Kattelson, born 1923, Manhattan, New York
• Sidney Kerner, born 1920, Brooklyn, New York
• Gabriella Langendorf, born Vienna, Austria
• Arthur Leipzig, 1918–2014, born Brooklyn, New York
• Rebecca Lepkoff, 1916–2014, Manhattan, New York
• Jack Lessinger, 1911–1987, born Manhattan, New York
• Leon Levinstein, 1910–1988, born Buckhannon, West Virginia
• Sol Libsohn, 1914–2001, born Manhattan, New York
• Jerome Liebling, 1924–2011, born Manhattan, New York
• Richard Lyon, 1914–1994, born Manhattan, New York
• Sam Mahl, 1913–1992, born Manhattan, New York
• Jack Manning, 1920–2001, born Manhattan, New York
• Phyllis Dearborn Massar, 1916–2011, born Seattle, Washington
• Tosh Matsumoto, 1920–2010, born Vacaville, California
• Sonia Handelman Meyer, born 1920, Lakewood, New Jersey
• Lisette Model, 1906–1983, born Vienna, Austria-Hungary
• Barbara Morgan, 1900–1992, born Buffalo, Kansas
• Lida Moser, 1920–2014, born Manhattan, New York
• Arnold Newman, 1918–2006, born Manhattan, New York
• Marvin E. Newman, born 1927, Bronx, New York
• Ruth Orkin, 1921–1985, born Boston, Massachusetts
• Marion Palfi, 1907–1978, born Berlin, Germany
• Bea Pancoast, 1924–2004, born Manhattan, New York
• Sol Prom (Solomon Fabricant), 1906–1989, born Brooklyn, New York
• David Robbins, 1912–1981, born United States
• Walter Rosenblum, 1919–2006, born Manhattan, New York
• Edwin Rosskam, 1903–1985, born Munich, Germany
• Arthur Rothstein, 1915–1985, born Manhattan, New York
• Rae Russel, 1925–2008, born Brooklyn, New York
• Edward Schwartz, 1906–2005, born Brooklyn, New York
• Joe Schwartz, born 1913, Brooklyn, New York
• Ann Zane Shanks, born 1927, Brooklyn, New York
• Lee Sievan, 1907–1990, born Manhattan, New York
• Larry Silver, born 1934, Bronx, New York
• Aaron Siskind, 1903–1991, born Manhattan, New York
• W. Eugene Smith, 1918–1978, born Wichita, Kansas
• Fred Stein, 1909–1967, born Dresden, Germany
• Ralph Steiner, 1899–1986, born Cleveland, Ohio
• Louis Stettner, 1922–2016, born Brooklyn, New York
• Erika Stone, born 1924, Frankfurt, Germany
• Lou Stoumen, 1917–1991, born Springtown, Pennsylvania
• Paul Strand, 1890–1976, born Manhattan, New York
• Rolf Tietgens, 1911–1984, born Hamburg, Germany
• Elizabeth Timberman, 1908–1988, born Columbus, Ohio
• David Vestal, 1924–2013, born Menlo Park, California
• John Vachon, 1914–1975, born St. Paul, Minnesota
• Weegee (Arthur Fellig), 1899–1968, born Zloczów, Austrian Galicia (now Ukraine)
• Dan Weiner, 1919–1959, born Manhattan, New York
• Sandra Weiner, born 1921, Drohiczyn, Poland
• Bill Witt, born 1921, Newark, New Jersey
• Ida Wyman, 1926–2019, born Malden, Massachusetts
• Max Yavno, 1911–1985, born Manhattan, New York； former president
• George S. Zimbel, born 1929–2023, Woburn, Massachusetts